NIeheros i herosi (Prolog)

To moje pierwsze opowiadanie , więc proszę o wyrozumiałość . Dedykacja dla rodziców , którzy zawsze mnie wspierają i Chione za BOSKIE opowiadania , którym moje nigdy nie dorównają .

Daleko na północy w pięknym pałacu z lodu Chione patrzyła w taflę lustra  i oglądała swojego ulubionego śmiertelnika : Gregory’ego Kinney’a, słynnego glacjologa . „Ależ on przystojny , a jak kocha lód … Chyba się zakochałam .” myślała bogini . Odrzuciła do tyłu długie , kruczoczarne włosy .

-Chciałabym się z nim spotkać , ale nie mogę wyglądać jak 16-nastolatka – powiedziała do siebie . Nagle uniosła ręce do góry . Wokół śnieżnobiałych dłoni zawirowała lodowa mgiełka . Dziwne zjawisko spłynęło po ramionach na całe ciało lodowej księżniczki .Kiedy magia zniknęła , Chione była nie do poznania . Jej czarne jak noc włosy przybrały barwę gorzkiej czekolady , biała skóra zyskała różowawy odcień , tylko oczy pozostały takie same : ciemnobrązowe o kolorze kawy . Urosła także o dobre 10 cm , a suknia utkana jakby ze śniegu stała się jasnoniebieskimi dżinsami , białym topem          i  czarną kurtką . Usta straciły krwistą czerwień na rzecz wiśniowego różu , a rysy twarzy wydoroślały . Ogółem bogini śniegu wyglądała jak ładna 30-latka .

– No, teraz wyglądam odpowiednio – rzekła Królowa  Śniegu .Wyszła ze swojej komnaty i długimi korytarzami zeszła na dół i wyszła z zamku . Pstryknęła palcami , a przed nią pojawiło się śnieżne tornado . Nagle wiatr zaczął się kształtować i po chwili przed Chione stał biały rydwan zaprzężony w dwa siwe rumaki . Kobieta wsiadła do pojazdu i strzeliła z bata . Konie zaczęły biec bardzo szybko i unosić się jak samolot , aż leciały nad ośnieżonymi świerkami . Wszystko zaczęło się rozmazywać i po 15 minutach rydwan leciał nad autostradą w Alpach .Bogini zniżyła lot i wylądowała na szosie . Jak tylko koła dotknęły asfaltu pojazd zmienił się w białe Ferrari . Królowa Śniegu po kilku minutach zaparkowała przed hotelem „Pod wesołym soplem ”. Weszła do środka i na fotelu obok kominka ujrzała tego kogo szukała . Jego jasnobrązowe włosy sterczały nieco , a głęboko niebieskie wręcz fiołowe oczy lśniły . Podeszła do niego i powiedziała :

– Witam nazywam się Natasha Snowman . Pan pewnie jest  tym słynnym glacjologiem .

– Nie takim znowu słynnym – odpowiedział skromnie naukowiec .

– Niech pan nie będzie taki nieśmiały – wymruczała kokieteryjnie Chione .

Po kilku godzinach takiej rozmowy  zaprzyjaźnili się . Dziewięć miesięcy później urodziła się ich córeczka : Nicole . Jej skóra była prawie  biała , a włosy czarne jak krucze skrzydła jak u matki. Ale jej oczy były tak samo fiołowe jak ojca . Niestety tydzień po narodzinach dziewczynki  matka zniknęła . Chione wiedziała ,że inni bogowie zabiją dziecko jeśli będzie przy nim długo , więc uciekła .

W tym samym dniu , w którym bogini śniegu uciekła od córki ,w małym polskim mieście urodził się chłopiec. Jego włosy były miodowo złote , a oczy burzowo szare . Pierwszego dnia , którego Staś wrócił ze szpitala stało się coś dziwnego .Kiedy rodzice wyszli z pokoju , by przygotować malcowi mleko , wiatr otworzył okno . Nagle przez otwór wleciał ptak . Szara sowa. Usiadła na podłodze i po chwili zaczęła rosnąć i zmieniać kształt .Pióra zmieniały się w tkaninę , a żółte oczy stały się ludzkie , stalowoszare . Po kilku sekundach w miejscu sowy stała kobieta . Ubrana była w popielaty, grecki chiton .Na plecach przypiętą miała włócznię . Zdjęła z głowy hełm i wypuściła grzywę ciemnych włosów . Na jej ustach zagościł uśmiech . Lekko opalona skóra zalśniła . Wysunęła rękę i dotknęła czoła dziecka opuszkami palców . Jego tęczówki zalśniły srebrem  kiedy wyszeptała coś w dziwnym  języku .Nagle do pomieszczenia wpadli rodzice chłopca .

– Co robisz – wrzasnął ojciec .

– Nie zwracaj się tak do bogini , śmiertelniku – odpowiedziała spokojnie kobieta – Jestem Atena , bogini mądrości . To dziecko jest Błogosławione przeze mnie . Daję wam te katany , byście go chronili. – wyciągnęła japońskie miecze lśniące brązem . – Kiedy skończy czternaście lat macie go wysłać do Obozu Herosów i dać mu Eratesa – wyjęła zza pasa sztylet i podała go mamie  – oraz to – podała ojcu kołczan pełen strzał i łuk . – Nie zapomnijcie ! – huknęła głębokim głosem i znikła w rozbłysku srebrnego światła .