Bogini herosów (Prolog)

Dedykuję Myszorkowi i Chione

Na Olimpie słychać śmiech małego dziecka . To maleńka córka Hery i Zeusa dopiero co się urodziła , a już się śmieje. Każdy Olimpijczyk był ciekawy , jak wygląda dziecko.

-Jestem ciekawa jak da jej na imię.-szepnęła Afrodyta do Ateny.

-Mam nadzieje , że jakieś ładne imię wybiorą np. Fauna -wtrąciła się do rozmowy Demeter
-A czy to ważne?!- syknął Ares . Jako jedyny , nie interesował się nową siostrą .

No tak przecież to bóg , wojny i tylko wojna się dla niego liczy.-Czy muszę tu być !?

-Tak – odpowiedziała Hebe -Mama nas poprosiła o przyjście . Chociaż udawaj, że ci na małej zależy Aresie proszę.

-No dobra , niech ci będzie.-mruknął pod nosem .

Po godzinie oczekiwań weszła Hera . Na rękach miała maleńką istotę o pięknych błękitnych oczach i złotych włosach . Cały

czas na twarz jej gościł uśmiech . Królowa bogów odłożyła córeczkę do kołyski. Kołyska była prezentem od Hefajstosa dla siostry.

Kołyska była z niebieskiego złota i z białym baldachimem. W kołysce wisiały miniatury zwierząt na srebrnych łańcuszkach.

Każdy podchodził do niej dał jej dar. Dostała:

– Apollo obdarował jej piękny głos

– Atena mądrość

– Demeter przyspieszanie rośnięcia kwiatów

– Artemida perfekcyjne strzelanie z łuku

I tym podobne dary. Nawet Ares, przekonał się do małej i obdarował ją odwagą. Banalne, ale zawsze coś. Gdy już wszyscy zobaczyli małą Atena zapytała jak ona ma na imię. Tego Hera nie przemyślała.

Każdy proponował imię, najwięcej nadziei miała Demeter. Podczas tej rozmowy wszedł Zeus i powiedział cztery słowa

-Ma na imię Chara

Podobało się. Jeśli tak to napisze dalsze losy Chary