Bogini Herosów (1)

Wysyłka do Ameryki

– Nie ojcze za żadne skarby nie pojadę do Nowego Jorku ! – zaczęła krzyczeć czternastoletnia córka króla Francji Rozalinda do ojca.

– Córeczko – powiedział spokojnie król -proszę przecież opanuje wojna a poza tym, chciałaś odwiedzić Amerykę prawda ?

– Tak – odparła – ale..

– Bez żadnego ale  – odpowiedziała król smutkiem . Zwrócił się do lokaja – Hendryku odprowadź księżniczkę do pokoju .

– Ale …

– Jutro polecisz do Ameryki . A teraz wyjdź .

Po tych słowach lokaj i księżniczka wyszli . Jej wysokość zaczęła swędzieć głowa .

– Okropny diadem – mruknęła do lokaja – Hendryku Ameryka jest daleko .

– Nie – roześmiał się stary służący – samolotem to jakaś godzina . Czemu jesteś smutna ?

– Nie chcę opuszczać naszego pays *, czasem myślę , że wolałabym być normalną dziewczyną a nie królewną Rozalindą córką króla Francji Ferdynata i zmarłej królowej Izabeli postrachem prywatnych szkół francuskich .

-Mam drobną rade – z udawaną powagą odparł – bądź dla nich miła tak jak dla mnie .

Roz znała Hendryka od dnia narodzin i tylko jemu po śmierci matki ufała . Znał jej prawie wszystkie sekrety i tajemnice . Jednym słowem był dla niej jak ojciec . Często przychodziła do niego porozmawiać , poczytać , wypić herbatkę i to z mięty (W zamku nie ma takiej herbaty gdyż król ma na nią alergie ) i poczuć się angielskiego .

-No to już twoje piętro . Idź się spakować poczekam w północnym holu . – odparł służący pokazując ogromne drzwi z marmuru i odszedł w stronę ogrodu .

W pałacu na drugim pietrze mieszkała Rozalinda . Było to trzy

pomieszczeń . Pierwszy był mały korytarz .  Podłoga była z białego drewna , a na ścianach wisiały portrety jej , króla i królowej. Była jeszcze pod ścianą mała różowa sofa  , prezent od króla Anglii dla ojca dostał ją dwa lata temu . Leżał na niej pies królewskiej rodziny Angel , chociaż nie miała nic wspólnego z aniołem , a nawet była diabłem jeśli nie jadła przez jeden dzień .

Pierwsze drzwi po prawej prowadziły do sypialni . Na drzwiach widniał napis :

” Princesse Rozalinda.

Ne pas entrer!

W pokoju było ogromne pięcioosobowe łóżko . Na samym końcu pokoju stał fotel ze sztucznej skóry . Obok fotela była półka na książki , w której mieszkało tak w przybliżeniu czterdzieści książek.

W pokoju stała jeszcze szafa na ubrania . Pod łóżkiem miała schowane kieszonkowe od taty ( może i była z królewskiej rodziny ale i tak ojciec dawał jej pieniądze za np. Dobrze oceny . ) .

Rozalinda weszła do pokoju i zaczęła grzebać w szafie za rzeczami . Na podróż wzięła :

– Najładniejszą i najdroższą sukienkę .

– Dwie pary spodni

– Czarne balerinki

– Trampki

– Bluzę

– Dwie koszulki .

– diadem i diamentowe kolczyki .

Sukienkę i biżuterie spakowała do walizki , a resztę rzeczy do plecaka . Gdy spakowała rzecz , zdjęła buty i położyła się na łóżko i zasnęła .

Śniło jej się swoje siódme urodziny . Siedziała z mamą na huśtawce w ogrodzie , a królowa czytała bajki .

Królowa Izabela miała rude włosy i zielone oczy . Nie lubiła nosić korony i drogich sukienek . W zamku nosiła spodnie i bluzy . I tak była ubrana .

– Mamo dlaczego mam na imię Rozalinda ? – spytała księżniczka , królową . Królowa uśmiechnęła się i oznajmiła

– Jak się urodziłaś , miałaś taką czerwoną twarz jak róża , a po francusku róża to Rose a Linda to imię mojej zmarłej siostry  Lindy Trzeciej roztropnej księżnej Anglii .

– A co to roztropna ?

– To inaczej rozważny . Jeszcze tylko jedenaście lat i otrzymasz tytuł księżnej i przejmiesz obowiązki ojca , ale na to przyjdzie czas .

-Mamo –

-Tak słonko ? – spytała z uśmiechem królowa

-Kocham ciebie i tatę .

-Jak i ojciec też cie kochamy .

Po tych słowach zaczęła śpiewać kołysankę . Potem przyśnił jej się następny dzień . Bawiła się w ogrodzie z nową lalką od mamy . Gdy bawiła się podszedł do niej tata . Był smutny a z oczka spłynęła łza .

– Roz , chodź do minie – szepną . Wziął córkę na kolana i odstawił jej lalkę . – Posłuchaj , mnie słonko chodzi o mamę

– Gdzie jest ? Mam dla niej obrazek . Kiedy przyjdzie ?

– roześmiała się i spojrzała ojcu w twarz . Otarł łzę

–  Roz ,  mama już nie przyjdzie . Umarła . Potrącił ją samochód . Dla twojego bezpieczeństwa nigdy nie wyjdziesz z pałacu , Edwino odprowadź księżniczkę do pokoju .

Najpierw mała Rozalinda nie rozumiała o co ojcu chodziło . Po wielu godzinach tłumaczeń zrozumiała o co chodzi , że już nie zobaczy mamy . Wieczorem wyrzuciła wszystkie zabawki i zaczęła nosić diadem . Król zakazał jej wychodzić poza teren pałacu .

Stała się księżniczką uwięzioną w pałacu . W pałacu , w którym się urodziła . Ale czy naprawdę za śmierć matki ona musiała cierpieć ? Czy to ona jest temu wina ? Nigdy nie miała przyjaciół . Mówią , że pieniądze szczęścia nie dają to prawda . Przykładem jest Rozelinda , jest księżniczką . Ma wszystko od telefonu do karuzeli , ale nie dostała tego czego marzy od siedmiu lat . To przyjaciel . Obudziła się i spojrzała na zegarek . Był siódma rano .

* pays -(franc.) kraj