Poetycko by Piterr

Dziś dwa kolejne wiersze, które nadesłał Piterr

Na co nam to?

Na co nam męki, cierpienie?

Na co herosom ujrzeć śmierci spojrzenie?

O co my wszyscy tutaj walczymy?

Dlaczego Manhattanu przed Kronosem bronimy?

„Mam dość” – stwierdził jeden z półbogów

Gdy z trudem uniknął Minotaura rogów

Rzucił swą broń

Na nic rozkazy „Olimpu chroń”

Nie chcąc umierać

Ni ataku odpierać

Z głęboką raną na barku

Uciekł do Central Parku

Tam spokojnie jak w Elizjum

Nie przeszkodzi mu świata szum

Nie polegnie bohatersko

Lecz uratuje przed śmiercią swe cielsko

Świat zapamięta martwych bohaterów

Jakich z pewnością jest już zbyt wielu

Na nic mu sława, uwielbienie

Kiedy może żyć

Ambrozją cieszyć podniebienie

Wystarczy mu żywym być.

Modlitwa do bogów

Zeus, pan nieba i piorunów władca

Niech sprawi proszę, aby burza nie nadchodziła znienacka

Aby pioruny dały znać o sobie wcześniej

Byśmy mogli się schronić i podziwiać je wreszcie.

Posejdonie, panie mórz, co królestwo swe rozlewasz między kontynentami

Pohamuj proszę, swe niszczące tsunami,

Aby ofiar nie było zbyt wiele

Aby Indonezyjczycy nie płakali przy bliskiego ciele.

Hadesie, władco Podziemia

Pomóż nam wyjść z cienia

Byśmy mogli się w życiu wykazać

Zanim postanowisz nas na królestwo swe skazać.

Hero, pani wielka nieba

Ty zawsze wiesz, komu czego trzeba

Zatem proszę cię serdecznie

Abyśmy mogli być szczęśliwi wiecznie.

Aresie, Aresie

Widzisz tego lekarza, co rannego niesie?

To wszystko wina twoich wojen

Spraw proszę, aby bitwy krwawe to był tylko sen.

Demeter, i ty pani zbóż

Proszę, rolnikom wnet pomóż

Oni zboże całymi dniami zbierają

A przecież dużo pieniędzy za to nie dostają.

Bogowie wszyscy, i ci więksi

I pomniejsi

Roześlijcie proszę me prośby po świecie

I, błagam, spełnijcie je, a jakie one są, to wiecie.