Poetycko by Boginka

Wena na wiersze mnie dziś naszła 😀 Kolejne nie wiadomo co, szumnie nazywane wierszem. Pokazuje drogę tytułowej więźniarki w Podziemiu. Miłego czytania Dla wszystkich, którzy pomogli mi z rymami.

Więźniarka

Brzęk kajdan stalowych,

Obręczy metalowych,

Łańcuchów matowych.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Po wodach Styksu brudnych,

Pełnych marzeń zmarłych nudnych

I problemów setek trudnych.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Krucze włosy w strzępach,

Marszcząca się sukienka,

Tajemnicy spoczywa na niej męka.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Dusze na brzegach Styksu czekają,

Za barką z więźniarką się oglądają

I jej uczynki wypominają.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Cienie na pokładzie szepczą,

Erynie niecierpliwie drepczą,

Demony Podziemia krew jej chłepczą.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Łzy po policzkach płyną,

Nie było przecie jej winą,

Że przyjaciele giną.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Głowa smętnie pochylona,

Dziewczyna z losem pogodzona,

Z kłamstw matki zrodzona.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Kat już ostrzy topór,

Dziewczę to stawia opór,

Zmarli pchają na umór.

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

„Chodź do mnie córo Nocy,

Użyj swej matki mocy,

Nie znajdziesz już pomocy”

Płynie koścista barka,

Na niej stoi więźniarka.

Topora w powietrzu świszczenia,

Wydane ostatnie tchnienie,

Pogłębiają się cienie.

Płynęła koścista barka,

Na niej stała więźniarka.

Mam nadzieję, że się podobało