HERosi (2)

Od autorów:

– Annabeth1999: dla wszystkich co przeczytali i skomciali 1 część, Arachne, Chione i Boginki oraz Olishii za przepiękne rysunki.

-Apollo99:dla Boginki za super talent i dla Arachne za boskie wiersze.

Linone:

To był ten dzień. Czułam, że coś się stanie, ale nie wiedziałam co. Na pewno miało być dzisiaj inaczej.

Miałam poprowadzić trening, ale mi się odechciało jak Cerex wyszedł. Nie wiem czemu. Między nami istnieje coś takiego, że jak on czegoś nie robi, ja nie mam na to ochoty. -Hmm.- myślałam.-Pójdę na spotkanie z Groverem.

Myślałam o mojej boskiej matce. Nasz śmiertelny ojciec, podobno przyniósł nas do obozu, gdy tylko skończyliśmy 2 miesiące. Dlaczego? Tego nie wiedziałam. Czasem, kiedy pytałam o to Chejrona, odpowiadał mi:- Jak tylko was przyniósł powiedział, że on nie chce tego robić, ale musi. Podobno kazała mu to zrobić nasza matka.

Szłam przed siebie, nie patrząc na to co mijałam. Miałam tylko jeden cel dotrzeć do Grovera. Gdy byłam już pod drzwiami zobaczyłam, że rzeczony satyr całuje się z nimfą leśną, Kaliną. Postanowiłam im nie przeszkadzać, więc poszłam w stronę lasu. Kiedy doszłam do rzeczonego miejsca, zauważyłam, że siedzi tam pegaz, Mroczny.

-Co tu robisz, Mroczny?- zapytałam i zdziwiłam się, bo miałam wrażenie, że odpowiedział mi w głowie: Smucę się, Lin. Było to dziwne, gdyż przecież nie byłam córką Posejdona, a tylko one słyszą konie. No cóż-myślałam.- Jak się ma talent trzeba z niego korzystać. Spytałam, więc:

-Czemu, Pegazie?

Zaraz usłyszałam odpowiedź: Bo podoba pegazka z mojej stajni, a ona mnie odrzuca. Ba, nawet nie chce przyjąć ode mnie kostki cukru. Oh… Szarlotko.

Nagle usłyszałam głos w mojej głowie: ,,To ten dzień. Już nie będzie tak samo.”

Po tym co usłyszałam nie miałam już żadnych pytań. Wydało mi się to tak dziwne: rozmowa z Mrocznym i jego problem. Powiedziałam mu cześć i odeszłam, postanawiając wezwać piekielnego ogara, gdyż miałam ochotę na porządny trening. Gdy nagle zobaczyłam… Cerexa.

Cerex  :

Po moim opuszczeniu treningu poszedłem do lasu. Nie mogłem znieść tej Linone. Po prostu myślałem, że wybuchnę ze złości. Usiadłem na kamieniu i zacząłem rozmyślać. Najpierw siedziałem i patrzałem w las. Śpiewały ptaki, liście się kołysały na wietrze, nawet wydawało mi się, że rytmicznie.  Ach, jak pięknie było, nawet nie zdałem sobie sprawy, że się znacznie uspokoiłem.

,,Może Jennifer mówi prawdę?’’ , ,,Może jednak Michael ją zranił?’’-to jedne z pytań, które nasunęły mi się na początku.

,,Nie, nie mogłoby tak być, przecież on nie był wredny w przeciwieństwie do swojej dziewczyny.’’ -odpowiedziałem sobie po chwili sam.

Popatrzałem jeszcze przez chwilę na las, czułem się wręcz fantastycznie.  Z uśmiechem na twarzy wróciłem do obozu.  Jednak zatrzymałem się , gdy usłyszałem jak ktoś mówił ,,To ten dzień. Już nie będzie tak samo.’’ Czułem jak mnie dreszcz przeszedł. To był ewidentnie głos kobiecy. Uciekłem w głąb lasu. O dziwo, spotkałem Linone.  Czułem się dziwnie, nie wiedziałem co do niej powiedzieć i czy jestem na nią wciąż zły.

Linone:

-C…co ty tu robisz?- zapytałam zdziwiona.

-Jestem. A co?- odpowiedział mi. Wyglądał na równo zaskoczonego co ja.

-Nic. Ja tu przyszłam poćwiczyć. A ty po co? -zapytałam, mając wrażenie, że był przestraszony.

-No dobra. Powiem Ci. Przyszedłem tu, bo się przestraszyłem. Po prostu nagle usłyszałem coś w moim umyśle. A dokładniej…- powiedział.

-…To ten dzień, już nie będzie tak samo?- spytałam przestraszona.

-Tak, dokładnie to. A co ty też to usłyszałaś?- spytał. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji.

-No raczej!- krzyknęłam. Byłam aż poruszona jego głupotą.- Przecież bym nie wiedziała o tym co wyrzekła.

-Myślisz, że to mogła być…?- nie skończył, gdyż ja mu przerwałam.

– Nasza boska mamusia?- powiedziałam, gdy przerwał mi ten głos co wcześniej, tym razem usłyszałam: ,,Dziś na ognisku.”. Dodałam:- Też to usłyszałeś?- spytałam go.

-Jasne.- odpowiedział.-I co z tym zrobimy? Pójdziemy do Chejrona?

-Nie, do niego później. Teraz do naszej kochanej Wyroczni, to znaczy, Rachel.- zakończyłam moją wypowiedź. Starałam się dokładnie dobierać słowa, by nie wyrazić się źle o naszej Wyroczni.

-OK.- odpowiedział mi.

Cerex:

Po naszej rozmowie sądzę, że zbliżyliśmy się do siebie. Słyszała to samo, co ja, więc to musiała być nasza mama. Teraz tylko myślałem nad tym, kto to…

Szliśmy z Linone do Wyroczni, która obecnie mieszkała w jaskini za obozem. Prawdę mówiąc podkochiwałem się w niej. Miała rude włosy i zielone oczy.

Wreszcie doszliśmy do jaskini. Wydawała się być mała, ale jak weszliśmy do środka było dużo przestrzeni – to trochę dziwne…

-Co was do mnie sprowadziło? –powiedziała Rachel.

-Dziś słyszeliśmy głosy w naszych głowach i …

-I wydaje nam się, że to nasza boska matka – dokończyła Linone.

-A dokładniej, co powiedziała? -spytała się Wyrocznia

Opowiedziałem jej, jakie słowa wyrzekła nasza matka.

-To oznacza, że dziś przy ognisku was uzna.

Staliśmy, bladzi jak ściana. Dziś się dowiemy, kto jest naszą matką!

Linone:

Czułam się dziwnie. Jakoś zdążyłam się przyzwyczaić, że ja L. i Cerex jesteśmy nie określeni. A dzisiaj miało się zmienić. Powoli ściemniało się, więc poszliśmy do Wielkiego Domu, aby się przebrać na ognisko. Tam natknęliśmy się na Chejrona.

-Muszę z wami pogadać. Zjawiła się tu wasza matka. Powiedziała, że was dziś uzna.- zakończył, a ja zrobiłam wielkie oczy. Centaur mówiący współczesnym językiem? Wow!

-Wiemy, od Rachel -odpowiedziałam mu znudzona.

-Skąd? Nie ważne. Ale prosiła bym nie mówił kim jest.-odpowiedział.

Poszłam do mojego pokoju w Wielkim Domu. Przebrałam się w lśniący top i rurki. Upadłam na łóżko. Nie mogłam się doczekać wieczoru.

Już wychodziliśmy, z Domu, gdy spotkałam Heatha z domku Nyks. Zatrzymałam się, pogadałam z nim chwilę i poszliśmy na ognisko.

Cerex:

Gdy doszedłem na ognisko z Linone, zobaczyłem bogini. Była ubrana w srebrną suknię. Stałem jak zamurowany. Tak, to była moja matka! Powiedziała:

-Linone, Cerexie, jesteście moimi dziećmi.

Nie wiedziałem co powiedzieć. Nagle ognisko powiększyło się i bogini zniknęła. Ogień buchnął prosto na nas, a nad naszymi głowami pojawił się…

CDN – Jak pięknie jest trzymać ludzi w niepewności 😉

Pozdrawiamy:

Annabeth1999 (Linone)

Apollo99 (Cerex)