Zguba Bogów

Moją pierwszą opkę dedykuję wszystkim, którzy lubią Ricka i jego książki.

Czyli chyba wszystkim którzy to przeczytają.   ;D

Leo wspinał się na  górę Tam, gdzie był na przeszpiegach. Podobno w okolicach Kalifornii, grasowała cała masa Lajstrygonów. Skradał się w pobliże ruin pałacu tytanów. Wtedy zauważył jakiegoś człowieka. Leżał na ziemi i czołgał się w tym samym kierunku co Leo.

Mężczyzna był dobrze zbudowany i był ubrany w strój wojskowy i wysokie buty.  Do pasa przypięty miał nóż, a w ręku trzymał smukły sztylet. Sztylet podobnie jak dzierżący go człowiek był ubrudzony ziemią aby nie błyszczał się w słońcu.

Leo podkradł się do tego dziwnego faceta i szepną:

-Dzień dobry. Kim pan do jasnej Anielki jest???

Zapytany skierował swój sztylet w kierunku Lea i odparł:

-Nazywam się Rick Riordan.- odparł nadal nie odkładał swojego sztyletu

-A ja Leo, Valdez. Mógłby pan odłożyć swoją broń bo nie czuję się w obecnej sytuacji zbyt komfortowo.

-Broni nigdy się nie odkłada, szczególne w tym miejscu i przy tylu potworach w pobliżu.

Leo wiedział że Rick na pewno nie jest normalnym śmiertelnikiem, może jakimś dorosłym herosem ale i tak spytał:

-Widzi je pan?

-Oczywiście.

-A jest pan śmiertelnikiem?

-Z krwi i kości.

-To dobrze.-Leo zamrugał oczami -Widzi pan przez mgłę?!?!

-Tak. Umiem też dość dobrze posługiwać się mieczem chociaż nie mam go przy sobie.

-A po co pan tu przyszedł?? Chyba nie z ciekawości.

-Och, jasne,że nie. Musiałem się upewnić czy moje podejrzenia są uzasadnione.

-Jakie podejrzenia?

-Że synowie Gaji się odradzają.- powiedział kamiennym głosem

-Co?!?

-Ano tak, zobacz.- wskazał na wejście do ruin pałacu.

Leo dopiero teraz spostrzegł Lajstrygonów stojących na straży. Razem z Rickem podkradli się do samego wejścia. Lajstrygonów było czterech.  Jeszcze ich nie zauważyli. Leo podkradł się już do pierwszego, Rick staną po przeciwnej stronie wejścia i zamachną się na najbliższego potwora. Leo dwoma cięciami obrócił w pył Lajstrygona z napisem na bicepsie, Lubie placki. Szybko podbiegł do następnego przeciwnika, przetoczył mu się pod nogami i wbił ostrze miecza (Własnoręcznie wykutego) w jego prawy pośladek. Przeciwnik szybko rozpadł się w pył. Rick pozbył się swoich dwóch przeciwników równie szybko co Leo.

-Wszystko w porządku?

-Nie, jestem herosem, moim ojcem jest bóg kowali, chce mi się pić i właśnie zakradamy się do bogowie wiedzą czego. Ale po za tym wszystko dobrze.

Rick uśmiechną się.-już polubił tego chłopaka.-Idziemy dalej.- powiedział

Gdy weszli do ruin, troszkę się zgubili. Po kilkunastu minutach błądzenia, weszli do sali tronowej. Przed nimi wyrosła wielka ściana z obsydianu.

-Utknęliśmy.-powiedział Rick

-Nie da się ukryć-powiedział smutno Leo.-Zawracamy???

-Nie, chyba tam widzę jakąś dziurę w tej ścianie. Ta ściana wyrasta, jakoś dziwnie bo pośrodku korytarza, jakby dobudowano ją dopiero po wybudowaniu pałacu.-Stwierdził mężczyzna.

Leo szybko odnalazł wskazaną przez Ricka dziurę w ścianie i przeczołgał się na drugą stronę. Gdy nowy towarzysz Lea przyczołgał się do niego ten już kierował się w stronę dziwnych odgłosów, na które zwrócili uwagę dopiero teraz. Gdy wyszli zza zakrętu Leo krzykną:

-O nie tylko nie to!!!

-Czy to jest to o czym ja myślę i widzę teraz???

-Tak.

Wtedy rozpętało się piekło. Z ziemi kilka metrów od nich, wyrośli ziemiści i zaatakowali ich. Było ich chyba 15. Leo zabił pierwszego odcinając mu głowę. Zabrał się za drugiego, i wbił mu swoje ostrze w plecy. Ale w tym czasie podbiegła do niego reszta ziemistych i Leo musiał uciekać. Wiedział, że nie da się walczyć z 8 przeciwnikami naraz, do tego jeśli każdy z nich miał po 9 ramion. Lecz Leo nie miał gdzie uciekać. Otaczali go z wszystkich stron. Wtedy z jego rąk trysnęły płomienie. Ziemiści cofnęli się wystraszenie, lecz tylko przez chwilę. Potem zaatakowali ponownie. Leo spalił pierwszych dwóch przeciwników, przeciął mieczem trzeciego i odciął ręce następnemu. Zostali jeszcze czterej. Nie chciało mu się walczyć. Gdy do niego podbiegli, cały zapłoną ogniem i spalił wszystkich. Otrzepał dłonie zadowolony z siebie. Spojrzał w stronę gdzie przed walką stał Rick. Lecz jego nie było. Na ziemi leżał tylko sztylet.