Niewłaściwa Heroska

Dojechaliśmy.
Ja moja przyjaciółka Gabi jej rodzice i dwaj bracia. Pojechaliśmy do miasteczka na Mazurach koło największego jeziora Mamry. Ta nazwa we wszystkich budziła respekt, wielkie nieposkromione jezioro… aha prawie zapomniałam jestem Maja… więc wracając do jeziora to tak naprawdę wszystkie białe szkwały (sztorm tyle, że na jeziorze) rozpływały się na tym jeziorze i od pewnego czasu wszyscy bali się po nim pływać. Ale my o tym wtedy nie wiedzieliśmy to był błąd… zapamiętać na przyszłość czytać gazetę… no dobra, ale wracając do tego jeziora my nie wiedzieliśmy o tym… [powtarzasz się]… zamknij się to nie istotne [a właśnie, że istotne.Au] należało ci się… ale wracajmy do tematu więc rodzice Gabi wynajęli żaglówkę nazywał się „Omega”. Nie wiem czemu, ale ta nazwa mnie niepokoiła omega….. omega…. w każdym razie nie mogłam sobie przypomnieć co to oznacza kojarzyłam coś z greckiego, a morze z łaciny… nie pamiętam.
Wypłynęliśmy.
Moja kajuta była na dziobie  i roztaczał się  z niej piękny widok. Drzwi w drzwi miałam kajutę z moja przyjaciółką Gabą na końcu korytarza była kajuta jej rodziców, a na załomie korytarza chłopaków.
***
Dwa dni po wypłynięciu to był deszczowy poranek rodzice poszli do sklepu, a chłopaki cumowali łódź. Ja siedziałam na dziobie i wpatrywałam się w horyzont. Kiedy skończyli jeden z nich wyszedł na ląd i rysował coś palcem w piasku, a wtedy Gaba wybiegła z kajuty podeszła do swojego brata podeszli do mnie i spytali
-Morze zagramy w karty?
-Spoko
Odpowiedziałam.
Graliśmy kolejna partię i nikt z nas nie zauważył, że niebo zasłoniły czarne burzowe chmury, zaczął dąć silny wiatr, a zauważyliśmy to dopiero kiedy karty spadły do wody, a przez świszczenie wiatru dało się usłyszeć wołanie:
-G….i?
-M….a?
-A….t..k?
Zorientowaliśmy się, że jesteśmy na środku jeziora, cumy chyba strzeliły, chyba na pewno.
Gabi zaczęła się kłócić
-To ty cumowałeś łódź!
-Nie ty!
Zaczęli się popychać w  stronę burt. W pewnym momencie Gabi potknęła się i wyleciała przez barierkę do morza.
Fale robiły się coraz większe jedna przelała się przez burtę.
Nadchodził sztorm, a morze niebezpieczniejsze niż sztorm to był biały szkwał
-Ty kretynie ona nie miała kamizelki i nie do końca umie pływać!
Starałam się przekrzyczeć wiatr.
Wzięłam  jedną z kamizelek  ściągnęłam bluzę i wskoczyłam do wody. Zobaczyłam opadającą postać była już dwa metry od dna „szybciej, szybciej zaraz ciśnienie ją zgniecie!” pomyślałam Wytężyłam siły płynęłam szybciej „jest!” udało mi się chwycić ją za nogę i zaczęłam wypływać na powierzchnię. Nie nie mam już sił bezsensu żebyśmy obie umarły.
Miałam jedną kamizelkę. Nie uniesie nas obu jedna musi tu zostać na zawsze…
Wzięłam i zaczęłam zakładać ją Gabi na ramiona. Trzeba pociągnąć tylko jedną linkę  żeby się napompowała jest widziałam jak jeszcze moja przyjaciółka wypływa na powierzchnię wody i wiedziałam, że widzę ją po raz ostatni w życiu…
Tonęłam, tonęłam w półmroku błękitnej otchłani. Zamknęłam oczy i powoli, ale płynnie opadałam na dno…

C.D.N.