Przekleństwo przyszłości (prolog)

Te same obrazy.

Ci sami ludzie.

Te same zdarzenia.

Ci sami ludzie giną, zabici przez tych samych.

Ta sama ogarniająca ją niemoc…

Ból rozdzierający jej umysł znów powraca. Znów w tym samym momencie jest najsilniejszy. Gdy On umiera.

Słyszy krzyk „Melisso Jung (czyt. Jang)! Przysięgłaś zemstę, a twa przysięga przeciw tobie się obróci” Koniec. Wizja znów urywa się w tym samym momencie.

Rudowłosa dziewczyna łapie się za głowę i osuwa się na kolana. Czuje ból, który prawie rozdziera jej umysł. Nie wie czemu to widzi. Czemu wizja urywa się w tym samym momencie. Tak naprawdę nie wie nic…

Nie wie, kto jest jej ojcem, matka była śmiertelniczką. Pamięta ją tylko jak przez mgłę. W pamięci pozostał jej jeden obraz:

Piękna uśmiechnięta kobieta pochyla się do niej i macha jej ze śmiechem. Gdy mała dziewczynka do niej dobiega łapie ją na ręce i okręca wokół siebie. Koniec. To jedyne wspomnienie, jakie ma po matce. Choć nie do końca…

Rozgląda się czy nikogo nie ma w domku i wyjmuje spod materaca starą pożółkłą, sfatygowaną i nadgryzioną już zębem czasu kopertę. Delikatnie ją otwiera.  W środku jest list.

Kochanie!

Jeśli czytasz ten list to mnie zapewne nie ma już z Tobą. Nie obwiniaj nikogo o moją śmierć. Pamiętaj,  że życie czasem płata nam figle. Mnie spłatało. Ja i Twój ojciec bardzo cię kochaliśmy. On nie chciał cie zostawić, lecz musiał… Ja… ja byłam bardziej potrzebna tam. Po drugiej stronie. Kiedyś zrozumiesz, że tam gdzie trafiłam jest mi dobrze. Choć bardzo mi ciebie brakuje. Kiedyś cię jeszcze zobaczę. Przytulę Cię do serca. Powiem jak bardzo cię kocham. Chcę, żebyś zawsze pamiętała jedną ważną rzecz. Jeśli kiedyś, zabraknie ci szczęścia, poczucia bezpieczeństwa, czy zwątpisz w swoje wielkie umiejętności, wyjdź na wiatr. On da ci siłę. W nim poczujesz swego ojca. Jego dotyk i zapach. Kiedyś. Nie wiem czy teraz, czy za wiele lat, zrozumiesz co chciałam ci powiedzieć!

Wiatr jest nieodłączną częścią twojego życia. Ty jesteś wiatrem, a on Tobą. Twoim szczęściem i Twoimi łzami….

Kocham Cię,                     

Mama

Gdy przybyła do obozu herosów wypłakiwała sobie oczy w poduszkę. Teraz nic takiego nie mogłoby nawet jej zdaniem mieć miejsca. Była heroską. Twardą i nieugiętą. Nic nie mogło stanąć jej na przeszkodzie, aby w końcu dopięła swego.

Zacisnęła zęby . I dopnie swego….

Jestem Melissa Jung- wyrzutek. I apeluję do każdego, kto mnie posłucha.

  Era herosów wcale się nie skończyła. Ona dopiero się zaczyna…