Nigdy nie trać nadziei (2)

Z dedykacją dla Bjorna 😉

Obudziłam się koszmarnie zmęczona. Nade mną pochylali się ciemnowłosy chłopak i blondynka. Oboje marszczyli brwi.
-Oficjalnie oświadczam, że jest OK- ocenił Nico.

-A więc możemy ruszać!- Tiara otrzepała się.
-Do parku?-zapytał.
-Oczywiście- odpowiedziała.- Nie mamy wyboru!
-A my uciekamy przed potworami?- wymamrotałam.
-Nie! Przed cukierkami!-nabijał się chłopak.-Tak, uciekamy. Takie trudne do zrozumienia?
-Cicho!-zarządziła Tiara.-Spieszymy się!
Wstałam, pognaliśmy wzdłuż ulicy i dotarliśmy do parku. Tiara puściła do mnie oczko i spojrzała w stronę drzewa. Coś błysnęło i w pewnym miejscu trawnik podniósł się na żelaznych podpórkach, a w jego miejscu zauważyłam długie schody prowadzące w dół. Popatrzyłam pytająco na Tiarę. Kiwnęła głową. Zeszłam na dół, a pozostali za mną. Zobaczyłam całkiem przytulne mieszkanko z czerwoną sofą, fotelami w tym samym kolorze, TV, generatorem tęczy (?!), łazienką, mini kuchnią i jeszcze sporo drzwi.
– Umeblowanie to mój pomysł- pochwalił się Nico.
-Nie, bo mój- usłyszałam za sobą nieznajomy głos. Odwróciłam się i zobaczyłam wysokiego chłopaka z burzą ognisto rudych loków. Obok stał niższy chłopiec z długimi blond włosami. Obaj wyglądali bardzo sympatycznie.
-Cześć! Nazywam się Julius, syn Ateny!-zagadał.-A to Timothy. Syn Hefajstosa. Jesteśmy braćmi.
-Julie. Miło mi- przedstawiłam się.
-No, chłopaki! Jutro wyjazd!-wtrąciła się Tiara.
-O, nie! Dopiero co dostałem nowy zestaw LEGO Harry Potter!
-Przepraszam, że przerywam rozmowę, ale o co z tym wszystkim chodzi?
-Na stołku leży stos przewodników po świecie herosów-Julius uśmiechnął się.
Podeszłam i spostrzegłam gazetkę zatytuowaną: „Jesteś Herosem!”. Dziwny tytuł. Otworzyłam i przeczytałam wstęp. Podpis: Chejron. Odłożyłam i powiedziałam: Nie wierzę.
Wszyscy odwrócili się w moją stronę. Mina Nico była kpiąca.
-Udowodnić?-wrednie zapytał.
-Jeśli potrafisz-odpowiedziałam.

Popchnął mnie w stronę żelaznych drzwi. Otworzył i nie mogłam uwierzyć.
-Oto centrum dowodzenia z klocków LEGO i elektronicznych części. Na powierzchni parku znajdują się kamery, z którymi mamy łączność. Znajduje się tu także internet. No i jeszcze wspomnę o zamontowanych działkach laserowych, wysuwających się, gdyby nadchodził wróg.
-A to wszystko moja robota!-pochwalił się Tim.
-A więc przygotowywać się do podróży! Ja muszę wykonać iryfon do Chejrona -rozkazała Tiara.
-Ty idziesz ze mną trenować- Nico sprawiał wrażenie zbyt rozbawionego.
Spiorunowałam go wzrokiem i pobiegłam do drzwi, przy których stał. Otworzył je i zobaczyłam ogromną salę.
-Na początek bez zbroi-uśmiechnął się złośliwie.-zobaczymy, co potrafisz.
Walczyłam jak najlepiej umiałam. Broniłam się i atakowałam z zaskoczenia. W glanach dość ciężko się odskakuje. Widziałam jak Nico w ogóle się nie męczy. Lecz gdy zamachnęłam się mieczem, ledwo go powstrzymałam, żeby nie odciął Nico nogi. W tym momencie chłopak zdawał się być bardzo zdziwiony.
-Przeciętnie- rzucił.-Nic zachwycającego!
-Chyba żartujesz!-oburzyłam się.-Po tym jak…
-Owszem, to był żart. Dobrze sobie radzisz – powiedział.- Trening skończony!
Wychodząc, napotkaliśmy zaniepokojoną Tiarę.
-Co się dzieje?-spytał Nico.
-Nie mogę zairyfonować do Chejrona!- jej źrenice były ogromne.- Coś zakłóca połączenie! To na pewno jakiś potwór!
-Hej! Chodźcie tu!-zawołał Julius.-Nie jest dobrze!