Przeznaczenie

Jest to moje pierwsze opowiadanie, więc proszę o ostrą krytykę, żebym wiedziała gdzie popełniam błędy.

Narodzi się dziewczyna o wielkiej mocy

Przez pomyłkę pana podziemi i jego sług

Nigdy nie zazna spokoju, będzie „podwójnym” życiem żyła

Swego boskiego rodzica nigdy nie pozna, a ludzkich aż czwórkę będzie miała

Czy zagrozi bogom? Czy powstrzyma bitwy?

Jej los do końca znany nawet Mojrom nie jest

Karty przyszłości ma czyste, bo jej los jest jej własnością

I kto śmie temu zaprzeczyć lub coś zmienić

Zazna tortur okropnych z rąk moir i nie tylko

Przepowiednia ta została wyryta miliony lat temu na kamiennej tablicy, nie wiadomo przez kogo, ale bogowie byli przerażeni więc postanowili ją zniszczyć. Nie udało się im, była ona chroniona magicznym zaklęciem, więc postanowili ukryć ją jak najgłębiej i zapomnieć. Myśleli, że im się udało. Niestety. Zeszłego lata tablica została ponownie odkryta przez herosów którzy zostali do tego zmuszeni, przez tajemnicze siły. A w Hadesie nastąpił błąd, który może kosztować Olimp zagładę lub wręcz przeciwnie.

Rozdział I

-Zaraz, zaraz, że jak?! – krzyknęłam oburzona tym wszystkim, nie dość, że ten durny mityczny świat istnieje to jeszcze ten stary, śmierdzący idiota Charon powiedział, że czternaście lat temu, a tyle mam nastąpiła pomyłka.

-Po prostu. Przez przypadek wysłaliśmy twoją duszę do nie tego ciała.- wytłumaczył, powoli tracąc cierpliwość.

– Czyli mam rozumieć, że zostałam zabita, pozbawiona rodziny, planów, przyszłości i bliskich mi ludzi tylko dlatego, że popełniliście jakiś głupi błąd!- byłam coraz bardziej zdenerwowana

– Tak dokładnie- odparł z głupim uśmieszkiem na twarzy. Nie no serio zaraz stracę cierpliwość.-więc teraz to wszystko odkręcimy, ty o wszystkim zapomnisz i viola.

– Chyba sobie żarty stroisz. Tak łatwo wam ze mną nie pójdzie- odpowiedziałam zadowolona z planu, który właśnie układał się w mojej głowie. Charon zatrzymał się nagle i spojrzał na mnie zaciekawionym spojrzeniem.- Więc po pierwsze MASZ zaprowadzić mnie do Hadesa, bo inaczej na serio pożałujesz. – Popatrzył na mnie, po czym uśmiechnął się tym swoim durnowatym uśmieszkiem i powiedział:

-Jak sobie panienka życzy.

Prowadził mnie krętymi korytarzami przez jakieś pół godziny. Po czym stanęliśmy przed ogromną, czarną bramą prowadzącą do gigantycznego pałacu. Po wymianie zdań Charona ze strażnikiem, w jakimś języku, którego nie znałam zostaliśmy wpuszczeni do środka.

Kiedy zobaczyłam Hadesa zamarłam, był niesamowity, a moc która od niego biła aż powalała na kolana.

-Czego chcecie!-zagrzmiał

-Oto ta dziewczyna, o której panu opowiadałem- Charon przedstawił mnie. Podeszłam lecz dla zasady nie skłoniłam się co wyraźnie rozwścieczyło pana podziemia.

– Dobrze, zajmę się nią. Na razie możesz odejść. -Charon skłonił się i wycofał. Zostałam sam na sam z gościem, od którego czuć było stęchlizną.- Hm, a więc czego chcesz?

-Po pierwsze skoro to wasza wina, że znalazłam się w złym ciele o złym czasie to WY za to zapłacicie.-odpowiedziałam uśmiechając się z wyższością.

-Smarkula chce stawiać MI warunki?-zapytał- Za kogo ty się uważasz?

-Oh za nikogo takiego, ale uwierz jeśli nie spełnisz moich warunków znajdę sposób, żeby cię pognębić.

-W nowym życiu nie będziesz niczego pamiętać- odpowiedział z sarkazmem w głosie

-Serio? Jesteś tego pewny na sto procent. Bo wiesz jest takie przysłowie dla chcącego nic trudnego.- odpowiedziałam. Spojrzał na mnie po czym zapytał:

– Czego chcesz?- uśmiechnęłam się bo wiedziałam, że już wygrałam.

CDN