Pragnienie zemsty (Prolog)

Moje serce wypełniała pustka i gorycz. Z oczu spływały mi łzy. Nie mogłem uwierzyć w to co się stało. Patrzyłem wprost w oczy umierającego przyjaciela. Delikatnie podtrzymywałem jego dłoń, próbując dodać mu ochoty. Alex, jedyna osoba na którą mogłem zawszę liczyć, na której mi w życiu zależało odchodził na zawszę, a ja wiedziałem, że nie mogę na to nic poradzić. Gdyby tylko się dało, oddałbym życie, aby tylko mój przyjaciel mógł wstać i spędzić ze mną kilka minut. Ale to niemożliwe, Alex umierał, a ja nie mogłem nawet odjąć mu odrobiny cierpienia. Nagle usłyszałem cichy głos, niewiele głośniejszy od szeptu. Mój przyjaciel, jedyny prawdziwy przyjaciel, człowiek z którym dzieliłem wszystkie troski i radości życia, osoba na którą mogłem liczyć w każdej sytuacji, wypowiadał swoje ostatnie słowa

– Adrianie- powiedział łamiącym się głosem

– Tak?- powiedziałem mocniej ściskając jago dłoń

– Przed śmiercią muszę powiedzieć ci dwie rzeczy- powiedział- Pierwszą jest prośba. Spal moje ciało na stosie, jak to robili starożytni grecy.

– A druga rzecz? – spytałem spoglądając głęboko w jego ciemnozielone oczy

– Drugą rzeczą jest wyznanie. Nie daruję sobie jeśli ci tego nie powiem. Jesteś najlepszym przyjacielem jakiego mogłem mieć, prawdziwą pociechą na tym świecie. Nigdy ci tego nie zapomnę.

Po tych słowach zaczął blednąć, blask w jego oczach zgasł, jego oddech gwałtownie się przyśpieszył.

– Gdybyś mógł pomścij moją śmierć- wypowiedział ledwie dosłyszalnym szeptem

Po tych słowach skonał. Zostałem sam na świecie. Zalałem się łzami, oparłem głowę o pierś Alexa i zacząłem głośnio płakać. Trwało to kilkanaście minut, potem przypomniałem sobie o obietnicy złożonej przyjacielowi. Z leżącego na około drewna, stworzyłem stos, ułożyłem na nim ciało chłopaka, i rzuciłem kilka zapałek, aby drewno szybciej się paliło. Patrzyłem przez chwilę, jak ciało jedynej bliskiej mi osoby ginie w płomieniach, by po paru minutach  odejść w otaczającą mnie ciemność, zdając się na jedyny, działający we mnie impuls. Pragnienie zemsty.