Luna

Chodząca bomba zegarowa. Gromadzi w sobie żale, obrazę, nienawiść i złość, aż w pewnym momencie cała energia się uwalnia, co kończy się źle. W tym momencie traci sumienie i doprowadza osobę najbliżej stojącą do histerii. Została mianowana boginią kłamstw, bo kłamie jak najęta bez mrugnięcia okiem. Ponad to jest przekonywująca, więc najczęściej dużo osiąga. Jej sentencja życiowa brzmi: „Bogini kłamstw zawsze ma plan”. Uwielbia walczyć i jest świetną wojowniczką. Jej brat, Ares, uczy ją rozmaitych sztuk walki od trzeciego roku życia. Włada dobrze szablą, mieczem, długim i krótkim, a w szczególności łukiem i sztyletami. Opracowała również swoją własną broń, jednak rzadko jej używa na olimpie. Jak ujmuje to jej brat Ares boi się, że jej twory zostaną wyśmiane Nie wie, co to strach. Lubi pchać się w kłopoty i wywoływać awantury. Regularnie robi innym Olimpijczykom kawały, powiększając w ten sposób ilość swoich wrogów, którym zdecydowanie przewodzi Afrodyta. Nie interesuje ją miłość, uważa, że faceci to świnie. Do wniosku tego doszła po obserwacji swoich rodziców. Nienawidzi dzieci Zeusa. Czuje do nich odrazę.

Jest ładna. Wiele osób nazywa ją mieszanką bogów. Jak Hermes ma łajdacki uśmiech, od Artemidy dostała oczy srebrno-złote jak księżyc, a po matce srebrzyste włosy. Można by wymieniać masę podobieństw. Ma lekko trójkątną twarz i cerę koloru masy perłowej, na której widać masę srebrzystych piegów. Wiele istot, sugerując się jej masą oraz wzrostem, zalicza ją do osób słabych. Dlatego nie lubi swojego wyglądu.

Chodź jest trochę szalona i dziwna, świat bez niej byłby nudny.