Tajemniczy Ogród Czasu (2)

Moja siostrzyczka

(Narracja Percego)

Gdy weszliśmy na werandę stał tam Dionizos czerwony ze złości, a obok niego stał Chejron.

-Chejronie nie może już tak być!!! –powiedział Bóg. –Zeus krzyczy na mnie i mówi, że posiedzę tu jeszcze ze 200 lat!

-Staram się Panie D. –odpowiedział zrozpaczony Chejron.

-Może się za mało starasz!!!! Zrób z tym coś!!!!!- wrzasnął po czym opadł na krzesło, wtedy stało się coś tak nie spodziewanego, że omal nie zemdlałem. Oliwia podbiegła do Pan D. i przytuliła się tak czule, że Pan D. objął ją ramieniem. Spojrzałem na Annabeth zobaczyłem w jej oczach ukłucie zazdrości, objąłem ją ramieniem, ale mnie odepchnęła pewnie ciągle była zła.

(Narracja Annabeth)

Gdy Pan D. opadł na krzesło Liv podbiegła do niego i go czule przytuliła, poczułam zazdrość ona nigdy tak się do mnie nie przytulała. Spojrzałam na Percego patrzył na mnie ze współczuciem, spróbował mnie objąć odepchnęłam go. Byłam wściekła. Na wszystkich: na Percego, na Pana D. i na Chejrona.

(Narracja Percego)

-Chejronie nie przeszkodziliśmy wam? –ocknołem się.

-Nie my już skończyliśmy prawda Panie D.?

-Tak –powiedział Pan D. po wyczarowaniu dla dziewczynki soku porzeczkowego z ładną parasolką jak się wyraziła Liv.

-Witamy na Obozie Herosów księżniczko! –powiedział Chejron.

-Nie jestem księżniczką, jestem Liv!!!

-Oliwia nie drocz się z Chejronem, przedstaw się. –powiedziałem. Oliwka nieśmiało wystawiła rękę i powiedziała:

-Jestem Oliwia Tolly.

-Bardzo mi miło – uścisnął jej rękę, i poczochrał ją po głowie – Annabeth zaprowadź Oliwkę do domku Hermesa, a ty młodzieńcze pójdziesz z nami – Nagle nad głową dziewczynki pojawiły się dwa Hologramy, nie można było rozpoznać jak one wyglądają bo one się… one się biły.

(Narracja Liv)

Stanełam bo Annabeth też  stanęła i patrzyła na mnie.

-Co się stało? –spytałam przestraszona, oni nie patrzyli na mnie patrzyli nade mną, zobaczyłam coś dziwnego trzepnęłam ręką i cała moja nadzieja znikała jak powiedziała Annabeth.

Przeszłyśmy przez placyk, wokół którego były różne domki my zawędrowałyśmy do tego  z numerkiem 12 (dobrze pamiętam? Jeśli nie napiszcie mi w komciach  J).

-Chodź Oliwia – powiedziała Annabeth po jej głosie widać było zdenerwowanie. Kręciło mi się w głowie, usłyszałam tylko jak ktoś woła cześć, poczułam jak Annabeth kładzie mnie na łożku i mówi: to dla takiego małego brzdąca za dużo jak… dalszej części rozmowy już nie usłyszałam. Spałam.

Obudziło mnie świerze powietrze, byłam na polu w piżamie, której nigdy jeszcze nie widziałam była naprawdę cudna. Ktoś mnie niósł  to był Percy.

-Co się stało? –ziewnełam rozciągając ręce.

-Chejron cię woła. Ma dla ciebie wiadomość. – powiedział.

-Tak wcześni… – urwałam, usłyszałam głos Emmy. Byliśmy za krzakami przed nami stała weranda, ale chyba nikt nas nie widział. Percy jakby wyczuł stanął i zapytał:

-Co się stało?

-Chyba tam jest moja siostra.

-Chodźmy tam – powiedział Percy.

Ps: I co podobało się? 😀 😀