Percy Jackson i bogowie olimpijscy- Przeklęte miasto

Nazywam się Perseusz Jackson. Tak, ten Jackson. W zeszłym roku ocaliłem Olimp przed armią tytanów. Jednak nie dlatego lubię wracać pamięcią do tego okresu.

Pod koniec lata zacząłem chodzić z Annabeth, moją przyjaciółką. Chodząc przez cały rok do Goode, mojej normalnej szkoły praktycznie nie miałem okazji się nią nacieszyć. Teraz siedzę w domku Posejdona na obozie herosów i rozmyślam nad słowami, ktore usłyszałem od Chejrona:,, Nie powinniście się spotykać. Atena nie będzie z tego zadowolona, a sytuacja na Olimpie trochę się skomplikowała od zeszłego lata. Wszyscy musimy być ostrożni. ” Super, co nie? Po całym roku czekania na przyjazd tutaj nie mogę nawet złapać Annabeth za rękę!

Nie mogłem, ale też i nie chciałem zasnąć. Spojrzałem na swoją tarczę i róg wiszący nad łóżkiem. Szkoda że Tyson nie będzie mógł przyjechać na obóz, ale tata potrzebuje cyklopów do pomocy w odbudowie swojego pałacu. Wszystko zaczęło się nienajlepiej… Annabeth, Tyson…Nawet Grovera nie ma w Obozie. Zajmuje się sprawami dzikiej natury… Poczułem się samotny, gdy nagle iryfon zaczął świecić. Przywykłem już do tych nocnych wezwań, więc wrzuciłem drachmę i czekałem. Zobaczyłem Olimp. Siedziba bogów bardzo się zmieniła od zeszłego lata, odbudowała ją Annabeth. Olimp był teraz pełen automatonów, które były zaprogramowane na obronę góry w razie ataku. Dopiero teraz zauważyłem bogów kłócących się między sobą. Na Olimpie zasiadało teraz szesnastu bogów. Do znanej 12 dołączyli: Nike, Nemezis, Morfeusz, Hekate i Eol. Wyobraźcie sobie gromadkę dzieciaków które się o coś kłócą. Wyglądało to podobnie. Jedynie Hestia i Nike siedziały spokojnie. Moją uwagę zwróciła Hestia, która patrzyła sie na mnie. Chwilę poźniej połączenie się zerwało. Zasnąłem.

Rano poszedłem na śniadanie. Starałem się nie zerkać w stronę stołu Ateny, by nie wywoływac bólu. Jednak zauważyłem że coś się zmieniło. Przy głównym stole brakowało Dionizosa, Chejron rozmawiał z jakąś nieznaną mi kobietą. Wszyscy poza domkiem Aresa siedzieli cicho, z opuszczonymi głowami. Natomiast przy stole Aresa cały domek śmiał się i wiwatował. Cały, nie licząc Clarisse. Ta siedziała zapłakana. Po śniadaniu postanowiłem udać się na spacer nad jezioro. W połowie dołączyli do mnie bracia Hood. Zdziwiłem się bo nigdy nie byliśmy jakoś specjalnie blisko.

– Hej! – powiedzieli obaj naraz.

– Hej. – odrzekłem smutno.

– Paskudna sytuacja, co nie? – zapytał Connor.

– Jaka sytuacja?

– On wczoraj dopiero przyjechał, Connor. – rzucił Travis.

– O czym wy mówicie?

– No wiesz… Trochę namieszaliście z Annabeth.

– Jak to?

– Eh… Nie my powinniśmy Ci to mówić.Chejron zrobi to lepiej.

– Ale Ares się cieszy. Będzie ciężko. – Connor podsumował.

Nadal niewiele z tego rozumiałem, ale czułem że nie mówią o bitwie o sztandar. Pobiegłem do Wielkiego Domu, porozmawiać z Chejronem.

– …i tak ktoś ucierpi! – Usłyszałem głos Chejrona.

– Zeus tak rozkazał i już!

– Ale wszyscy?

– Co do jednego. Obozowicze nie mają wyboru.

Wszedłem do pokoju, by wreszcie zrozumieć o co chodzi.

– Chejronie, co się dzieje?

– Och… Percy… wybacz. – Chejron spojrzał na Dionizjosa, który zniknął z prychnięciem.

– Chejronie, z kim rozmawiałeś przy śniadaniu?

– Z Eirene, boginią pokoju. Jest zaniepokojona ostatnimi wydarzeniami.

– Jakimi? Co się stało?

– Usiądź.

Usiadłem i zacząłem słuchać.

– Atena wściekła się za to, że chodzisz z Annabeth a Posejdon nic nie robi by was rozdzielić. Posejdon twierdzi, że ty i tak nie będziesz nikogo słuchał i zrobisz tak jak serce ci podpowie, bo nie znosisz ograniczeń. Z tej kłótni wywiązała się walka, którą przerwała Hestia, lecz tylko odwlekła wojnę. Bogowie muszą się opowiedzieć za stroną Ateny lub Posejdona do końca miesiąca.

– Tyle afery o to że chodzę z Ann?

– Percy, atmosfera na Olimpie jest bardzo złożona, wasz związek to tylko wymówka dla Ateny aby zemścić się na Posejdonie.

– Za co chce się zemścić?

– Ekhem… No tego… Więc Zeus rozkazał także innym stworzeniom, między innymi centaurom opowiedzenie się za którąś ze stron i udział w wojnie.

– Wojnie?! Znaczy że… obozowicze będą ze sobą walczyć?

– Niestety.Ale herosi nie mają wyboru. Muszą stanąć za stroną, którą wybierze ich rodzic.

– Czyli… Annabeth…

– Tak, będzie z toba walczyć.

– Nie zrobi tego!

– Nie ma wyboru! Ty też nie!

– Nie opowiem się po żadnej ze stron!

– Wtedy Nemezis wyrówna szalę i zabierze Annabeth ze strony Ateny…Zabierze ją do Hadesu, Percy.

Nie mogłem w to uwierzyć. Naprawdę nie było innego wyjścia.

– Percy… Jak na razie sytuacja wygląda tak… Hermes i Artemida opowiadają się po stronie twojego ojca, natomiast Ares i Hades ze względu na ciebie wybrali stronę Ateny.

– A inni?

– Jeszcze nie wybrali.

– A jest inny sposób? Można zapobiec wojnie?

Wtedy do pokoju weszła Rachel.Właśnie przyjechała do Obozu. Spojrzała na mnie i wypowiedziała przepowiednię:

,,Troje herosów wyruszy do miasta Kadmosa,

by się im powiodło potrzebny syn Kronosa.

Odnajdą skrytą córkę Zeusa,

tu przyda się pomoc Nereusza.

Jeden z herosów przez miłość zginie,

wszystko przez mściwą boginię.

Wojna wielką tajemnicę odkryje,

Ktoś uważany za zmarłego ożyje.”