Inspekcja obozu

Prolog

Minął już rok, od chwili, gdy ratowałem Olimp. Od tego czasu nic się specjalnego nie działo.

Spokojnie przeszedł jeden i drugi semestr w Goode (to szkoła, do której chodziłem). Jeden z jej nauczycieli, Paul Blofis, ożenił się z moją mamą, z czego mój prawdziwy tata, Posejdon, nie był zbyt zadowolony. Chodziłem z Annabeth Chase, córką Ateny (oczywiście wszyscy w obozie o tym wiedzieli, chodź Posejdon i Atena pozostawali w błogiej nieświadomości), siedemnastoletnią blondynką, a także projektantką nowego Olimpu.

Zapowiadało się piękne lato. Ptaki ćwierkały, a drzewa zieleniły się liśćmi. Jechaliśmy do obozu razem z mamą, Paulem i z Annabeth. W dali słychać było dziwne grzmoty…

.

Rozdział 1

W obozie wszystko było inaczej, niż zwykle. Nie tylko dlatego, że wszyscy obozowicze biegali jak oszalali. Wystarczało spojrzeć na niebo brunatne od chmur. Zapowiadało się na wielką burzę, choć w obozie to się nigdy nie zdarzało. Wiał silny wiatr. Niektórzy rozsiewali nawet plotki, że to tornado, ale nikt i tak im nie wierzył. Większość herosów pochowała się w swoich domkach. Z oczywistych powodów dzisiejsza bitwa o sztandar była odwołana. Trochę mnie to zasmuciło, ponieważ zawsze lubiłem te bitwy, szczególnie teraz, gdy byłem wykąpany w rzece Styks. Chejron rozmyślał, jak by tu ze mnie zdjąć to przekleństwo.

Chyba tylko kierownik obozu, Pan D., wiedział co robić, choć też był śmiertelnie przerażony. Ja tymczasem siedziałem w domku Posejdona i rozmyślałem. Myślałem o Tysonie, moim przyrodnim bracie. Miał przyjechać już jutro… Dopiero jutro. No i co z tą burzą?…

Moje rozmyślania przerwała mi Annabeth.

-Sie masz, Glonomóżdżku.

Nie odpowiedziałem.

– Halo, jest tu kto? – zapytała.

– Jak myślisz, o co chodzi z tą burzą? – spytałem.

– Tylko Pan D. wie –powiedziała – i chyba go to nie zachwyca – dodała, patrząc przez okno na wrzeszczącego Dionizosa.

Wtem ktoś wyłonił się z mgły. I już wszyscy wiedzieli, kto stworzył tę burzę.

Pomyślcie sobie o dwustu piorunach i o dwustu wnerwionych trzymetrowych ludziach. Pomnóżcie to razy tysiąc i i tak nie zrozumiecie, co widziałem.

Pewnie już wiecie, kto to.

To był Zeus.