Fakty z życia wzięte (2)

Mdlejąca pani od angielskiego.

Wspominałam już, że nienawidzę szkoły? Chyba tak, ale to powtórzę: nienawidzę chodzić do szkoły.

Gdy zadzwonił dzwonek na przerwę, wszyscy natychmiast opuścili salę historyczną, by mieć więcej czasu przed następną lekcją. Na przerwach zawsze dzieje się coś ciekawego. Niestety niedawno dyrekcja szkoły wprowadziła w życie nowy „rozkład” dzwonków. Na pierwszej przerwie mamy pięć minut wolnego, potem dwadzieścia, potem znowu pięć, dwadzieścia i dziesięć. Akurat trafiła się przerwa, która trwała tylko pięć minut. Wyszliśmy na korytarz i nim ktoś zdążył coś zrobić zostaliśmy zaciągnięci na angielski. A przecież do dzwonka były jeszcze trzy minuty! Nasza pani od angielskiego zawsze skraca nam przerwę. Wygląda jakby miała z jakieś pięćset lat, praktycznie zawsze nosi te same zestawy ubrań i nawet jeżeli danego dnia nikt nie ma angielskiego ona zawsze jest w szkole. Poza tym jest bardzo surowa.

Lekcje zaczęła od przepytywania, oczywiście na kogo wypadło? Na mnie. Odpowiedziałam na pięć z dziewięciu pytań i postawiła mi trójkę co było bardzo dobrą oceną w porównaniu do poprzednich. Potem przepytała jeszcze parę innych osób. I tak dotrwałam do połowy lekcji. Nagle nauczycielka zachwiała się i upadła na ziemię. Leżała, nie ruszała się. Wszyscy do niej podbiegli, a mnie wysłano po pomoc. Biegnąc przez korytarz zobaczyłam jakby cień kogoś uciekającego w pośpiechu. Nie miałam jednak czasu roztrząsać kto to był.
Później okazało się, że nauczycielka zemdlała. Jednak nie wiadomo dlaczego.

P.S. W rzeczywistości było jednak ciut inaczej bo pani tylko się gorzej poczuła ale i tak nie było jej potem w szkole przez kilka dni, co jednak nikogo nie zmartwiło.