Poświęcenie (2)

Dzień później.

Obok wyjścia trwa pożegnanie Percy’ego i sióstr z Chironem.

– Tylko pamiętajcie co wam mówiłem, obserwacja nie walka- powiedział srogo Chiron.

– Tak wiemy- odpowiedzieli chórem.

– Chicago to miasto waszych rodziców, może ich odwiedzicie.

– Lepiej nie, Alane ma „pewne” zatargi a wystarczy chyba, że ja ją irytuje- powiedziała szeptem Ziva.

-No cóż próbowałem, więc uważajcie na siebie, a ty Percy dopilnuj, aby nie pozabijały się nawzajem- to mówiąc pogalopował by poprowadzić pierwsze zajęcia.

Herosi wsiedli do furgonetki prowadzonej przez Argona, który odwiózł ich na stację. Wszystko szło dobrze do czasu zakupu biletów.

– Powinniśmy wsiąść do pociągu numer trzy- zaproponowała Ziva – jest najszybszy.

– Ty jak zwykle chcesz szybko, nie myśląc o konsekwencjach, jeśli pojedziemy tym pociągiem to ledwo starczy nam na bilet powrotny, a tym bardziej na inne wydatki. Pojedźmy czwórką jest tańsza.- powiedziała Alane.

– Nie będzie żadnych „ewentualnych wydatków”, poza tym ten twój tani, badziewny pociąg jest tak wolny, że na piechotę byśmy szybciej byli w Chicago.

– Czyli chcesz mi wmówić, że nic nie kupimy, tak!? Że nie będziesz niczego potrzebować!?

– Czego niby będę potrzebować twoim zdaniem?

– Hmm, pomyślmy, może twoich czekolad, od których jesteś uzależniona.

– Od jakich czekolad? Od niczego nie jestem uzależniona.

– Tak? Od jakich czekolad? A co masz w torbie?- pytając wskazała na czekoladę wystającą z torby Zivy.

– Nic, same niezbędne rzeczy- mówiąc to  Ziva starała się ukradkiem schować czekoladę z powrotem do torby. – Nie ważne, bo to nie zmienia faktu że twój pociąg jest równie szybki co żółw z 300 kilogramowym bagażem.

– Za to twój kosztuje tyle, że nawet Midasa nie byłoby stać.

– Och i znowu to samo, zawsze jak się kłócimy to używasz jakiś starożytnych porównań, to jest XXI wiek tu się mówi współczesnym językiem i nie używa się imion bohaterów mitycznych historii.- narzekała Ziva.

– Och po prostu przyznaj się, że nie wiesz kim był Midas!

– Wiem.

– Tak, to kim!?

– No… tym… co zrobił… och nie ważne, może akurat nie uważałam na tej lekcji.

– Jakby to było pierwszy raz.

– Co to miało znaczyć!?- krzyknęła Ziva.

Trwałoby to w nieskończoność, ale na szczęście Percy przypomniał sobie w jakim celu Chiron wysłał go razem z nimi i przerwał tą kłótnię.

– A może tak weźmiemy pociąg numer dwa? Może nie jest tak szybki jak trójka, ale jest tańszy i podróż wydłuża się jedynie o pół godziny- zaproponował Percy.

– Może być- powiedziała Ziva zarówno obrażona co i zła.

Po kupieniu biletów i dotarciu do peronu, weszli do pociągu, zajęli pierwszy wolny przedział i rozsiedli się wygodnie. Pierwsza odezwała się Alane.

– Nareszcie.

– Co „nareszcie”?- spytał zaciekawiony Percy.

– Nasza pierwsza misja- odpowiedziała Alane z ekscytacją w głosie i uśmiechem na twarzy.

– Ale to tylko misja zwiadowcza- powiedziała wciąż poirytowana Ziva.

– Siostrzyczko żyjesz ze mną już na tyle długo żeby wiedzieć, że jeśli chodzi o nas dwie to nigdy nie jest to „tylko”- powiedziała to jakby wiedziała ile przeszkód spotkają na swej drodze.