Jack (2)

No, nie wiem dokładnie co to było, ale wyglądało okropnie: od pasa w górę była to kobieta, a zamiast nóg miała dwa wężowe ogony. Zauważyłem, że dziewczyna miała u boku miecz, chwyciłem go i ledwie uniknąłem pierwszej fazy ostrzału od drakainy. Ona miała łuk i kołczan pełen strzał. A co ja miałem? Jakiś mieczyk i przeczucie, że zaraz zginę. Powoli posuwałem się do przodu odbijając ostrzem wszystkie strzały. W końcu skończyła jej się amunicja i miałem puste pole ataku. Podszedłem, zrobiłem unik przed jej ręką, która była wyposażona w ostre jak brzytwa pazury i ciąłem przez klatkę piersiową potwora; momentalnie rozsypała się w pył. Byłem wykończony, bolała mnie głowa, ale udało mi się podnieść ciało Mandy i jej miecz.

Zrobiłem kilka kroków ledwie stojąc, zebrałem ostatki sił i zszedłem schodami do mojego pokoju. Otworzyłem drzwi kopniakiem, Jason i Rose patrzyli na mnie przerażonym wzrokiem. Doniosłem ciało Mandy do łóżka i położyłem ją tam.

– Nie żyje.- powiedziałem rozżalony- To moja wina!- rzuciłem w stronę przyjaciół- Powiedziałem jej żeby położyła się w tym pokoju i wtedy ona ją zaatakowała.

– Zaraz, zaraz jaka „ona”?

– Drakaina- odparłem

– Już czas.- rzekła stanowczo Rose, Jason kiwnął głową na potwierdzenie.

– Jasper pakuj się, weź tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Już!- nazwał mnie „Jasper” więc to musiało być coś poważnego.

Pakowanie zajęło mi 15min.

– Aha. Ale jak my się dostaniemy do obozu?- zapytała

– Jack, zawołaj Chris’a.

– Chris… On, on nie żyje… Coś go pożarło- powiedziałem.

– W takim razie wezwiemy taksówkę, Rose masz jeszcze złote drahmy?

– Tak, mam 2. Ty wezwij taksówkę, a ja skontaktuję się z Chejronem.

Jason rzucił monetę na asfalt, ale ona zamiast się odbić wtopiła się w jezdnię. W miejscu gdzie jeszcze przed chwilą była no ta moneta, stała teraz taksówka w kolorze dymu.

– Co to jest?!- krzyknąłem kiedy na pierwszym siedzeniu zobaczyłem trzy staruszki, do tego miały jedno oko na spółkę! Nikt mi nie odpowiedział. Wsiedliśmy, Rose podała im karteczkę z adresem. Ruszyliśmy i wyjechaliśmy na północ od Nowego Yorku. Jechaliśmy autostradą jakieś 15min. Nasza taksówka zatrzymała się pod jakimś wzgórzem, na szczycie stała wielka sosna. Szliśmy a zbocze robiło się coraz bardziej strome, w końcu stanąłem koło sosny cały zlany potem. Podniosłem głowę i zobaczyłem coś w rodzaju obozu.

Ze wzgórza roztaczał się piękny widok na całą dolinę. Poszliśmy do Wielkiego Domu gdzie „bardzo ciepło” powitał mnie jakiś gruby kolo.

– Och, kolejny kre… to znaczy obozowicz. Witamy i w ogóle!- powiedział sarkastycznie. Już chciałem się odgryźć ale do pokoju wszedł jakiś chłopak, a za nim szedł… O sorry! Kłusował… To chyba nazywa się centaur, tak to zdecydowanie jest centaur! Ja wariuję!

– Witaj! Jasper tak?

– Tak, ale mów mi Jack, a ty to kto?

– Jestem Chejron, będę twoim nauczycielem…

– Nie, nie! Mi chodziło o to czym ty jesteś!- przerwałem mu.

– Och, jestem centaurem.

– A, no tak, przecież to oczywiste. Głupie pytanie. Ale to przecież niemożliwe!!!- byłem strasznie wkurzony.

– Możliwe, przecież tu stoję!- zaśmiał się.

Wybiegłem. Nie wiedziałem co mam robić. Pobiegłem do jeziora i wskoczyłem do wody, pod wodą zawsze czułem się dobrze. Na chwilę zamgliło mi oczy. Naprzeciwko siebie zobaczyłem zdziwioną dziewczynę z nieskończonym koszykiem w ręce. Pomachałem do niej, od razu się uśmiechnęła. Odepchnąłem się od dna i popłynąłem dalej. Nie wiem jak długo pływałem, pod wodą czas płynie wolniej. Płynąłem i płynąłem, nagle usłyszałem plusk, odwróciłem się, a na dno powoli opadała dziewczyna, była nieprzytomna. Wziąłem ją na ręce i wypłynąłem na powierzchnię. Jakieś 2 metry ode mnie pływał kajak. W kajaku siedział chłopak, miał może 12 lat i przerażoną minę. Położyłem dziewczynę w kajaku i sam się tam wślizgnąłem, o dziwo byłem suchy.

– Dziękuję!- wyksztusiła z siebie dziewczyna, bo się obudziła.

– Nie ma za co.

– Jestem Steven, to jest Lucy a ty?- wtrącił się chłopak

– Jasper, ale mów mi Jack.

– Jesteśmy z domku Ateny a ty?

– Co?- nie miałem pojęcia o co im chodzi

– No tam jest mnóstwo domków, każdy należy do innego boga. A ty kogo jesteś synem?

– Nie wiem…- powiedziałem i wskoczyłem znowu do wody.

Zamyśliłem się. Jak to możliwe, przecież to są tylko mity…

– To nie są mity.– usłyszałem głos, za mną siedział chłopak, był do mnie bardzo podobny: miał czarne włosy i zielone oczy.

– Jestem Percy, a ty?

– Mów mi Jack ok?

– Ok. Jestem synem Posejdona a ty?

– To w ogóle nie jest możliwe. Bogowie greccy nie istnieją!

– Istnieją, myślisz, że dlaczego rozmawiamy pod wodą. Uważam, że jesteś synem Posejdona…

– A dlaczego?

– Wiesz ile czasu tutaj spędziłeś?

– Nie.

– Byłeś pod wodą 2 godziny!

– Ile?- nie mogłem w to uwierzyć. Wtedy nad moją głową zabłysną znak Posejdona- zielony trójząb. Percy uśmiechnął się do mnie szeroko i zemdlałem.

CDN