Jack

Mam nadzieję, że moje nowe opowiadanie wam się spodoba. Skomentujcie, proszę, nawet jeśli wam się nie podoba J

( Akcja dzieje się po „Ostatnim Olimpijczyku”)

.

Nazywam się Jasper Permound, ale wszyscy mówią do mnie Jack Per. Mam dysleksję i ADHD. Mieszkam z mamą, Madeleine Permound, na obrzeżach Nowego Yorku.

Ojciec zginął kiedy miałem 2 lata, gdy próbuję się czegoś o nim dowiedzieć mama zawsze urywa rozmowę. Moja mama jest słynną reżyserką filmów fantasy, więc mam fajne życie: wielka willa z basenem, plazma w każdym pokoju i wszystkie rzeczy, o których można pomarzyć.

Ona obecnie znajduje się na drugiej półkuli i kręci nowy film o starożytnej Grecji. Nie wiem dlaczego, ale zawsze ją to fascynowało.

W pewnym momencie odezwał się dzwonek mojej komórki.

Odebrałem i usłyszałem głos mojego najlepszego kumpla- Jasona:

– Hej! Co tam?- spytał.

– Spoko. Mama wyjechała i mam wolny dom, może wpadniesz?

– Jasne, ale będę musiał zabrać ze sobą Rose, ok?

– J- jasne.- Rose to najładniejsza i najsłodsza dziewczyna jaką znam, jest ode mnie młodsza o rok. To siostra Jasona.

– No to będziemy tak za pół godziny, ok?

– Ok.

Rozejrzałem się po pokoju, był straszny bałagan: po podłodze walały się opakowania po pizzy i chińszczyźnie i inne rzeczy.

– Madny!- wołałem pokojówkę- Mandy! O tu jesteś…- znalazłem ją w pokoju dla personelu, płakała.- Co się stało?- objąłem ją ramieniem.

– Nic, nic!- szybko otarła oczy- Słucham, co mam zrobić?

– Najpierw powiedz mi co się stało!- nie dawałem za wygraną.

– Nic poważnego, tylko… no, bo coś zabiło Chris’a…- wybuchnęła płaczem, Chris to był nasz lokaj.

– Jak to coś go zabiło?- byłem tak zdziwiony jak nigdy w życiu- Jak to „coś” wyglądało?

– No, bo… My pływaliśmy na rafie, którą masz w drugiej części basenów… I jedna z rybek… zmieniła się, zmieniła się w telchina (lub telkina, nie pamiętam jak się pisze), wiesz co to jest prawda?- co chwilę przerywały jej wybuchy płaczu.

– Tak, wiem! Ale to niemożliwe! To tylko mity, to nie mogło się zdarzyć naprawdę!

Od tamtego czasu nie odważyłem się więcej tam pływać, a pływać kochałem.

– Jest dzisiaj Kornelia?- Kornelia to nasz druga pokojówka.

– Tak, jest. Powinna teraz sprzątać łazienkę na pierwszym piętrze.

– Weź sobie wolne, idź do domu i odpocznij.- powiedziałem

– Ale, ale… Ja nie mam domu.- powiedziała ze smutkiem w oczach.

– No to połóż się w pokoju mojej matki, ok?

– Ok.

Odeszła powoli, a ja skierowałem się do łazienki na piętrze; do wizyty Jasona i
Rose, zostało zaledwie 15 min.

– Kornelio!

– Tak?

– Mogłabyś sprzątnąć śmieci z podłogi w moim pokoju, w kuchni i w salonie?

– Tak oczywiście, już idę.

Wyszła, a ja wziąłem szybki prysznic i przebrałem się w jakieś jeansy i bluzę. Wyjąłem z szafki 3 paczki chipsów i 2 butelki coli, położyłem na stole kilka płyt z filmami nakręconymi przez mamę.

Zadzwonił dzwonek do drzwi, otworzyłem. Na werandzie stał mój kumpel i jego śliczna siostra. Byli do siebie bardzo podobni: oboje mieli blond włosy i taki sam zarys twarzy, ale różnił ich kolor oczu: Rose miała niebieskie jak niebo oczy, Jason miał czarne oczy.

Zauważyłem, że mają ze sobą śpiwory i plecaki.

– Cześć! To, co nocleg?- spytałem z nadzieją w głosie.

– Tak, rodzice wychodzą gdzieś wieczorem, więc powiedzieli, że mamy przenocować u Ciebie.

Wszedł i zaniósł śpiwory i plecaki do mojego pokoju. Zostałem sam na sam z Rose, patrzyliśmy sobie prosto w oczy.

– Cześć, Rose.- powiedziałem nieśmiało.

– Hejka Jack!- uśmiechnęła się do mnie szeroko.

– Wejdź, nie stój tak, tu jest zimno!

– To nic, przecież dzisiaj sylwester, atmosfera na zewnątrz jest bardzo gorąca!- była wieczną optymistką, patrzyła na świat przez różowe okulary.

Zaprowadziłem ją do pokoju.

– Który film wolicie?- podałem im płyty.

-„Tytan”- odpowiedzieli po chwili zastanowienia.

Oglądaliśmy film w milczeniu, kiedy się skończył, telewizor automatycznie włączył satelitę. Akurat leciała jakaś komedia romantyczna (wzdrygnąłem się, nienawidzę rozczulających filmów). Rose oparła głowę o moje ramię i zaczęła płakać. Podałem jej chusteczkę, zastanawiałem się czy dzisiaj jest dzień płaczu: Mandy płakała, teraz Ro… O kurczę! Muszę sprawdzić co u Mandy. Wstałem i szybko ruszyłem w stronę pokoju mojej mamy.

Wszedłem. Nie było widać żywej duszy.

– M- Mandy?- wtedy zauważyłem, że okno jest rozbite, a firanki i inne rzeczy całe zniszczone. Na podłodze koło łóżka leżała Mandy, była ledwie żywa. Podbiegłem do niej i chwyciłem ją w ramiona.

– Uważaj…-zdołała szepnąć i umarła.

Za mną coś się poruszyło i rozległ się głośny trzask. Za mną była…

CDN