Obozowe Słońce (5)

Kolejnego, ciemnego dnia wszyscy byli dziwnie markotni. Chejron doszedł do wniosku, że brak słońca wpływa na złe samopoczucie herosów i postanowił tego dnia odwołać jakiekolwiek zajęcia.

-Bez słońca nie ma zabawy- mruknęła Millien

Ona, Mia, Caleb i Bree siedzieli na scenie w teatrze i grali w karty przy świetle jakie emitowało z ich brata.

-Zgadzam się. Tata musi być bardzo zły. Lubił ten samochód- odparła Bree

-Samochód?- Mia spojrzała na rodzeństwo zaskoczona.

-No tak, nie wiedziałaś?  Słońce to tak naprawdę supernowe lamborghini, którym ojczulek jeździ po niebie cały dzień.- wytłumaczył Caleb

Dziewczyna kiwnęła głową.

-Fajna sprawa, taka bryka- Millien pokiwała głową- Kurna no, trzeba mu pomóc- warknęła i rzuciła swoimi kartami.

-Możemy poprosić Chejrona o misję- zaproponowała Bree ściągając z głowy karty siostry.

-No to na co czekamy?- Millien wstała od razu.

Reszta  uśmiechnęła się szeroko. Zostawili karty na scenie i ruszyli w stronę Wielkiego Domu. Chejron wraz z Panem D siedzieli na werandzie i przy blasku lamp grali w remika.

-„Oni chyba nie znają innych gier”- przemknęło przez głowę Mii.

-Chcemy, aby przydzielił nam pan misję-powiedział Caleb.

Centaur podniósł głowę i spojrzał na nich.

-Właśnie na was czekałem- uśmiechnął się.

-Czekał pan na nas?- zdziwiła się Bree

-Owszem. Chciałem przydzielić misję odnalezienia słońca, ale nie wiedziałem komu. Ale wy jesteście odpowiedni. – Chejron pokiwał głową- A wydaje mi się, że wasz ojciec będzie zadowolony, że to wy szukacie jego zguby.

-To kto skoczy na górę?- spytał Pan D nawet nie podnosząc wzroku znad kart.

-Dajesz Mia, jesteś najstarsza.- uśmiechnęła się Bree

Dziewczyna przełknęła ślinę kiwnęła głową i weszła do domu. Gdy znalazła się na strychu, w powietrze wzbiła się chmura kurzu. Mia zaniosła się kaszlem próbując odpędzić od siebie kurz. W końcu miała jako taką widoczność i rozejrzała się wokół siebie.

-Czy oni tu kiedykolwiek sprzątają?- mruknęła pod nosem i ruszyła w głąb strychu.

W końcu dotarła do siedzącego na krześle, zmniejszonego ciała wyroczni.

-Ee…no cześć- Mia nie za bardzo wiedziała co robić- Byłabym wdzięczna za jakąś przepowiednie.

Nagle usta wyroczni otworzyły się szeroko. Dziewczyna cofnęła się raptownie potykając się o jakis stary hełm i wylądowała na podłodze.

Słońce skradziona na północ się udało

Czwórka herosów udać się tam musi

Jedno z nich wyczerpie siły

Jeśli razem pracować nie będą klęskę poniosą

Zostawić towarzyszy w potrzebie nie mogą.

Wyrocznia zamilkła.

Mia wpatrywała się jeszcze moment w zmniejszone ciało z lekko rozchylonymi ustami. Gdy otrząsnęła się z szoku, wstała i lekko chwiejnym krokiem zeszła na dół.- I co? Co ci powiedziała?- od razu napadła na nią Millien

Mia powtórzyła im przepowiednie.

-Czyli musimy iść na północ… zapowiada się, że będzie zimno- zdefiniował Caleb

-No aż tak zimno to nie będzie, mamy mnie- zaśmiała się Mia.

-Tez fakt.

-W takim razie wyruszacie dzisiaj wieczorem. Idźcie się przygotować, zapakujcie potrzebne rzeczy- polecił Chejron.

-Tak, tak, krzyżyk na drogę- mruknął Dionizos.

Millien  chciała mu coś odpyskować, ale Bree złapała ją pod ramię i wyprowadziła z werandy.

-A ktoś się orientuje kiedy jest wieczór?- spytała Mia kiedy wchodzili do domku Apolla.

-Za dwie, trzy godziny- odparła Bree.

Zaczęli się pakować. Każde z nich zapakowało po kilka złotych drachm i różnego rodzaju broń. Mia zapakowała do kieszeni swoja deskę.

-Wiecie co, nadajmy sobie jakąś nazwę, co wy na to?- zaproponował Caleb

-Bardzo dobry pomysł! Proponuje „Fantastyczna Czwórka”- powiedziała Millien i spojrzała na rodzeństwo.

Nikt nie śmiał zaprzeczyć, co jej bardzo odpowiadało.

-Jesteście gotowi?- w ich stronę szedł centaur.

-Jasne, wszystko już zapakowaliśmy i możemy wyruszać- odparła Mia i uśmiechnęła się do Chejrona.

-To dobrze. Musicie uważać, nie wiemy kto ukradł słońce i co chce z nim zrobić- odparł nauczyciel.

-Będziemy ostrożni, możesz być spokojny. Zawsze jesteśmy- powiedziała Bree.

Chejron uśmiechnął się pod nosem i skinął tylko głową.