Nowa heroska (3)

Znak Hermesa- kaduceusz.

– No to od jutra mieszkasz w… tym samym domku! Idź poinformować wszystkich o misji i poproś Percy’ego o pomoc.

Obeszłam wszystkie domki z uczestnikami misji, a na końcu poszłam na plażę, bo nigdzie nie mogłam znaleźć Percy’ego i Annabeth. Zobaczyłam ich całujących się na plaży.

– Hej!- krzyknęłam, wstali jak oparzeni- Annabeth, Percy jutro z samego rana wyruszamy na misję, a i Percy poproś swojego ojca o pomoc ok?- powiedziałam wesoło.

W nocy nie mogłam spać, było mi ciepło i duszno; więc wyszłam po cichu z domku i usiadłam na ławce na środku placu. Stopniowo zeszli się wszyscy uczestnicy misji: najpierw Annabeth, później Rick i Beckednorf, potem Percy, Travis i Jason, a na końcu Flora. Wszyscy byli spięci i podenerwowani. Rozmawialiśmy z uwagą o znaczeniu przepowiedni, ale nic oprócz tego, że pierwsze 2 linijki dotyczą pałacu Posejdona nie udało nam się ustalić i wszyscy rozeszli się do domków. Rano spotkaliśmy się w Wielkim Domu (wszyscy wyglądali okropnie: mieliśmy podkrążone i przekrwione oczy), Chejron dał nam plecaki wypchane wszystkim co było nam potrzebne w czasie misji.

Wyszliśmy na zalaną słońcem plażę, a w wodzie czekało na nas 8 hipokampów- pół koni, pół ryb.

– Że niby ja mam na to wsiąść, ja nienawidzę wody!- oznajmiła Flora.

– Przeżyjesz, przecież to nie kwas siarkowy, nie rozpuścisz się!- zaśmiał się Travis.

– Percy, kiedy znajdziemy się w wodzie stwórz wokół nas bańkę z powietrza, ok?- spytała Annabeth

– Mhm?… A ok.- powiedział sennie.

Dosiedliśmy hipokampów i jeszcze raz spojrzałam na obóz.

– Zabierzcie nas do domu Pana Mórz- zwrócił się do hipokampów Percy.

Zarżały w odpowiedzi. Po tej „rozmowie” gnaliśmy podwodną krainą w stronę morskiej siedziby Posejdona. Po jakiś 2 godzinach dotarliśmy do wielkiego niebieskiego pałacu, który lśnił srebrną poświatą jak domek Artemidy nocą.

Weszliśmy w kręte korytarze zamku tego, który wstrząsa ziemią i wtedy go ujrzeliśmy…

Był ogromny jak 2 autobusy, w kolorze chmury gradowej- Drakon, ale co on robi w pałacu Posejdona? W końcu to jest pod wodą!

Ruszyliśmy do boju, ale nie było łatwo. Chłopaki od Hefajstosa rzucali w niego greckim ogniem, a my zaszarżowaliśmy prosto na łeb potwora. Udało mi się trafić w lewe oko bestii. Kiedy Rick rzucił do paszczy Drakona, padł i została z niego tylko skóra. Zwinęliśmy ją i włożyliśmy do największego plecaka. Po kilku minutach doszliśmy do sali, w której przebywał Posejdon. Powitał nas ciepłym uśmiechem i powiedział z wdzięcznością:

– Dziękuje, nie mogłem się tym zająć, bo po drugiej stronie są o wiele gorsze potwory, a ktoś ukradł mi mój trójząb!- z naszych twarzy momentalnie znikły uśmiechy. Luke już kiedyś ukradł piorun piorunów Zeusa, ale tutaj raczej nie mógł się dostać, musiał się kimś posłużyć.

– Ale kto mógł to zrobić?- zapytała z rozpaczą Flora

– Luke!- powiedzieli równocześnie Annabeth i Percy- ale jak on się tu dostał? –spytała Annabeth

– Musiał się posłużyć Telchinami…- powiedziałam

Po tych słowach zrobiło się całkiem ciemno tylko miecz Percy’ego wytwarzał lekką, złotą poświatę.

-To o tym mówiła Wyrocznia: „odnajdziesz miłość z dniem”, czyli będziemy musieli wyruszyć dopiero rano- powiedziałam, gdy ktoś mnie przytulił i pocałował, wtedy zapaliły się pochodnie. To był Rick.

No czyli miłość mamy odnalezioną, jeszcze tylko dzień. Ale wydawało mi się, że nie tylko ja odnalazłam miłość, bo Annabeth i Percy trzymali się za ręce, a Travis i Flora przytulali się, tylko Jason i Beckendorf stali samotnie, bo ich miłości zostały w obozie. Kiedy światło się włączyło wszyscy odskoczyli od siebie jak porażeni prądem.

Posejdon pokazał nam miejsce, w którym będziemy mogli przenocować- komnata była ogromna jak sala gimnastyczna, stało w niej 8 przepięknych, niebieskich łóżek z puchową pościelą i aksamitnym baldachimem. Po kąpieli wszyscy położyliśmy się do łóżek i zasnęliśmy jak małe dzieci.

CDN