Rzym (2)

-W takim razie, możemy już jechać?- spytał

-Ale… ja…- powiedziałam

-Percy! Trzeba się najpierw przedstawić!- skarciła chłopaka blondyna.

-A, tak.- odparł zawstydzony- Ja jestem Pery, a to jest Annabeth- wskazał na blondynę.

-Ja jestem Elana. Dzięki za ratunek, nie wiem co by się stało gdyby nie wy- powiedziałam

-Nie ma za co, musimy już jechać- powiedziała Annabeth

***

Gdy wyszliśmy z gabinetu, Percy zagwizdał i przyleciały trzy pegazy. Percy wsiadł na czarnego, Annabeth na białą „klacz”, a ja na białego.

-Nazywa się Piorun, jest ulubionym… – Percy nagle posmutniał- był ulubionym pegazem Sileny Beauregard

-Był?…- nie skończyłam bo zauważyłam smutne spojrzenie Percego na pegaza i odpuściłam.

-Lecimy?- spytała Annabeth

-Tak, oczywiście- ożywił się Percy, cały smutek zniknął z oczu chłopaka.

***

Po chwili lecieliśmy nad Nowym Jorkiem, cudowny widok. Piorun był świetny, leciał łagodnie i spokojnie. Właściwie to nic nie musiałam robić, tylko się mocno trzymać.

-Gdzie lecimy?- spytałam by przerwać ciszę.

-Na obóz herosów, spodoba ci się tam- odparła

-Jaki obóz?

-Obóz dla dzieci bogów greckich, chyba wiesz co to są bogowie greccy?- wyjaśnił Percy

-Tak, oni istnieją?

-Istnieją i mają dzieci ze śmiertelnikami. Takie dzieci to: ty, Anne, ja i inni, których poznasz na obozie…

-Silena też była herosem?- spytałam, ale zaraz tego żałowałam widząc powracający smutek do oczu Percego- Przepraszam, nie powinnam pytać.

-Nic się nie stało- powiedział, ale wciąż był smutny.

-Ile tak właściwie macie lat?- spytałam, chcąc przerwać długą ciszę.

-Ja mam prawie 17- powiedział Percy, najwyraźniej już mu przeszło.

-Ja mam 17- powiedziała Annabeth- A ty?

-12

Przez resztę drogi nie rozmawialiśmy, gdy dojechaliśmy na miejsce odjęło mi mowę. Obóz jest wspaniały, wielkie wzgórze, niedaleko wielki, piękny dom. Ogromna arena, gęsty las, plaża. Domki układające się w literkę „L”. Wielka stołówka z 13 stołami i wielkimi białymi kolumnami. Boisko do siatkówki, wielka zbrojownia i duuużo więcej J. Wylądowaliśmy na wzgórzu, niedaleko wielkiej sosny i tego dużego domu, teraz był chyba niebieski, choć mogę się założyć, że wcześniej był żółty…

-Witajcie! Jak podróż?- podbiegł do nas… O, sorry! Pogalopował do nas Centaur.

-Dobrze- powiedziała Annabeth i chyba przypomniała sobie o mnie- To jest Elena.

-Witam cię na obozie herosów! Percy i Annabeth wyjaśnili ci już wszystko?

-Tak, mogę iść odpocząć …

-Oczywiście,  Bello!- odwrócił się w stronę bardzo ładnej blondynki- Zaprowadź ją do dużego domu i daj jej jakieś czyste ubranie.

-Dobrze

Gdy oddaliliśmy się od nich, Bella odezwała się po raz pierwszy.

-Wiesz może kto jest twoim boskim rodzicem?- spytała bardzo uprzejmie

-Nie, ale podejrzewam, że to raczej bóg, a nie bogini. A twój boski rodzic?

-Moją mamą jest Afrodyta- powiedziała z dumą.

-To fajnie- i na tym skończyła nasza rozmowa.

***

Wielki dom był bardzo przytulnie urządzony. Z zewnątrz wyglądał na 3-4 piętra, ale naprawdę miał ich około 6! Niesamowity efekt. Bella kazała mi iść na 5 piętro, tam jest łazienka i sypialnia. Byłam okropnie zmęczona więc wzięłam szybko prysznic, ubrałam piżamę i położyłam się. Łóżko było wielkie i wygodne. Myślę, że tak raczej nie wygląda życie herosa, więc chcę się nim cieszyć póki tak wygląda. Od razu zasnęłam.