Nowy początek (2)

Kolejna przepowiednia

Obudziłam się następnego dnia w domku Ateny. To dziwne ,cały dzień  pozytywnych emocji, a w nocy koszmary. Wiecie, nam herosom nie śnią się  sny bez powodu. Ale przecież Kronos pokonany ,Tyfon również co może być  nie tak?? Jednak coś jest nie w porządku. W snach widziałam przebłyski  świateł, czulam dziwne uczucie ciepła i poczucie …..grozy. Położyłam  się na plecach i pozwolilam myślom plynąć. Patrzyłam się tępo w ozdobiony sowami, drewniany sufit i czułam wbijające się w ciało książki leżące na moim łóżku. Nie, czas z tym skończyć! Zeskoczyłam z łóżka z rozmachem  podeszłam do drzwi i …Auuuu! Oberwałam drzwiami.

-Glonomóżdżku co ty robisz?

-Cześć Ann! Nie ma co, miłe powitanie.- Powiedział z przekąsem Percy.

– Jak mnie jeszcze chwilę powkurzasz to ci przywalę, wiesz o tym kochanie?

– Co za poczucie humoru!- odparł- godne Ateny. Zamierzasz wyjść kiedyś z  tego domku?

– Już, już tylko się przebiorę.

-Ok. -odpowiedział Percy i usiadł na moim łóżku.

-Oh spadaj -warknęłam zdenerwowana i rzuciłam w niego tenisówką.

– To może ja poczekam na zewnątrz co?- zaproponował Percy i wyszedł tak  szybko, że nie zdążyłam go przeprosić.

Co ja wyprawiam? Te sny mnie wykończą ,przecież ja bez powodu kłócę się  z moim chłopakiem. No dobra, normalnie jakbym chciała się przebrać to  też bym go wywaliła, ale taka agresja… To godne dzieci Aresa. Wyszłam przed domek i pierwsze co zobaczyłam to wielką tarczę, i lekko wystający czubek głowy Percego.

– Glonomóżdżku przepraszam, nie wiem co we mnie wstąpiło! -podeszłam i pocałowałam go w policzek.

Percy schował tarczę,jednak wciąż spoglądał na  mnie z niepewnością. Powoli zeszliśmy ścieżką w stronę Wielkiego Domu. W pewnym momenci poczułam się dziwnie, bardzo dziwnie…. i zemdlałam.

Ocknęłam się i ujrzałam nad sobą zmartwioną twarz Percego.

-Ann, co się z tobą dzisiaj dzieje. Najpierw ta złość teraz mdlejesz.Wczoraj zbudowałaś Olimp spełniły się twoje marzenia ,a ty byłaś taka szczęśliwa. A dziś… O co chodzi??

Rozejrzałam się ,leżałam na kanapie w w Wielkim Domu, a na sobie czułam podejrzliwy wzrok Chejrona.Na szczęście, gdy tylko otworzyłam usta żeby coś wyjaśnić usłyszeliśmy huk i do pokoju weszła Rachel.Tak ,tak, ta Rachel. Nowa  wyrocznia delficka, dziewczyna, która prawie odebrała mi  Percy’ego. Grrrr nie, to było dawno, teraz jest wyrocznią i nie może mieć chłopaka. Ale wracając do tematu wpadła jak burza.

-Cześć Percy! Cześć Annabeth!Co ci się stało?Wiecie co? Przyjeżdżam na obóz letni ”służyć radą i wsparciem młodym herosom” jak to mówił Zeus. A jeszcze jedno, mam dla was nowe rysunki i .. o nie!!!-  jęknęła. Oczy rozszerzyły się i zaczęły świecić, a Rachel odezwała się nie swoim głosem:

Dzielna gupa wyruszy do bogini,która zdradziła

Dla pary kochanków śmierć nie będzie mila

Serce wiecznej dziewicy strzała przebije

Zemsta Artemidy będzie straszna,winowajcę zabije

Ręką Zeusa jeden z herosów zginie rodzic zabitego nie wybaczy, walka się rozwinie

Rachel upadła na ziemię, głęboko odetchnęła i powoli zaczęła się  podnosić .

– Co mówiłam? Kto otrzymuje misję?

Spojrzeliśmy na Chejrona, który popatrzył w dal i powiedział zamyślonym głosem:

-No cóż, zdaje mi się ,że patrzyłaś na Percego. Więc chłopcze- powtarza  się sytuacja sprzed pięciu lat lat. Otrzymujesz misję

-Znowu??- Wykrzyknął Percy – przecież ja swoje zrobiłem.

-Najwyraźniej nie – Uśmiechnęła się Rachel – wtedy nie dostałbyś misji. Ale co mówiłam?

Spojrzałam pytająco na Chejrona, a gdy ten skinął głową powtórzyłam jej  treść przepowiedni. Dlaczego zawsze my? No dobra, weź się w garść, bogini, która zdradziła?? Chyba czas wyjawić moje sny. Więc wzięłam głęboki  oddech i  zaczęłam opowieść. Serce biło mi jak szalone, a na plecach czułam dreszcze. Nawet dotyk i wzrok Percego nie mógł mnie uspokić.

Czułam się strasznie. Leżałam bezpieczna w Obozie Herosów, a czułam się  jak na polu walki z Panem Czasu. Po zakończeniu mojej opowieści odezwał się Chejron:

-Wydaje mi się, że w pierwszym wersie przepowiedni chodzi o Hekate.

-Eeeeeee?- Powiedział inteligentnie mój chłopak.

-Bogowie Glonomóżdżku! Hekate- boginii magii. Stanęła po stronie Kronosa,  a teraz chyba próbuje sama walczyć z Bogami.

-Aha, ale co z grupą, kto ma iść?

Nagle przez dzrzwi wpadł Nico lądując na podłodze tuż pod nogami Percego. Czy to nie jest przeznaczenie? Spojrzałam na Percego, który uśmiechnął się nieznacznie.

-Nico, podsłuchiwałeś?-spojrzałam na czerwonego chłopca-Więc wiesz o co chodzi? Idziesz z nami.

-Jasne, ale… naprawdę, super, Ann, Percy…Wow!-  To się nazywa w pełni  zrozumiane i prawidłowo sformułowane zdanie ,pomyślałam z rozbawieniem.

– Ale Percy, wieczna dziewica to łowczyni. Skąd wytrzaśniemy łowczynie do diaska?

-Nie musicie długo szukać!- W drzwiach stała  wysoka, dobrze zbudowana dziewczyna w srebrnej kurtce i opasce na włosach. Obok niej stała piękna dziewczyna o długich brązowych włosach i szczerym uśmiechu. Zerknęłam na Percego. Na szczęście nie gapił się tej drugiej w dekolt, ponieważ najpierw zabiłaby go Artemida, a potem ja.

-Thalia! i….

-Max -przedstawiła koleżankę Thalia.- Artemida wysłała mnie i kazała wybrać jeszcze jedną łowczynię. Słyszałam, że czeka nas misja.

-To prawda, ale Thalia, nie boicie się? Jedna z was zginie zabita strzałą.

Przekazałam im przepowiednię, ale nie doczekałam reakcji , ponieważ do pokoju wpadła kolejna osoba. Tym razem była to  dziewczyna z krótkimi, blond włosami  i w pomarańczowym, obozowym podkoszulku. Podbiegła do Nica chwilę szeptali, po czym syn Hadesa z powagą oświadczył, że to jest Tess i idzie z nim na wyprawę. Percy wyraźnie się wkurzył i wyszedł  na dwór. Z daleka słyszałam krzyki herosów uciekających przed wzburzonym jeziorem. No cóż Percy tak ma, woda w obozie odczuwa jego nastrój.

Lepiej nie iść pod prysznic po kłótni z nim.

– Ej! Zaczekaj!  O co chodzi?- Di immortales ,nie mogę go dogonić.

Wszyscy patrzą na nas jak na wariatów. Percy mija domek Hadesa i wbiega do domku numer 3. Waham się, ale wchodzę, najwyżej utonę w męczrniach.

-Oświeć mnie i powiedz co ci jest?! -Milczał , po pewnej chwili  usłyszałam dudniący męski głos.

-Percy…….!