Zakład (10)

W drzwiach stał  Posejdon. Nie widziałem go od zeszłego lata. Dość  często bywamy na Olimpie. Często bogowie liczą się z naszym  zdaniem. I też  bywamy na obozie. Chociaż  już nie jesteśmy nastolatkami jeździmy do obozu co lato. Na dwa lub trzy tygodnie. Tam powracają wspomnienia  z dawnych czasów. Nasze przygody. To wszystko dla nas strasznie dużo znaczy. Najpierw planowaliśmy wziąć ślub w obozie, ale chcieliśmy zaprosić także śmiertelników. Nasi rodzice zajęli się tym, gdzie odbędzie się ślub. W jakimś starym miasteczku. Z ciekawą  historią (zarządzenie Ateny). I blisko morza (Posejdon oczywiście). My z Ann nie wiemy gdzie to jest.

– Witajcie. Sally kazała mi zobaczyć jak idą przygotowania. – uśmiechnął się  Posejdon.

– wszystko idzie dobrze. – powiedział Paull. Nie przepadali za sobą. Nie wiadomo dlaczego.

– Tak wszystko jest okey. – wtrąciłem się.

– To dobrze. – powiedział tata. Spojrzał na mnie. – Smoking, Percy?  –  przewróciłem oczami.

– Nie miałem wyboru – powiedziałem zrezygnowany

– Słyszałam. I wyglądasz ślicznie – Afrodyta już stała koło mnie.

– Tak, tak – powiedziałem potulnie. Grover zachichotał.

– Percy ty się boisz Afrodyty? – spytał.

– Gdybyś miał przeczucie, że ona zaraz cię zamorduje to też byś się bał. – Bogini miłości odsunęła się.
– Nie mam zamiaru cię mordować  bo, już długo nie byłam na jakimś porządnym ślubie.  – powiedziała.

– Percy możemy porozmawiać? – spytał Posejdon.

– Tak, jasne. – No a co miałem powiedzieć? Wyszliśmy na zewnątrz.

– Percy, wiesz jestem twoim ojcem i naprawdę możesz mi ufać – miał głos taki opanowany.

– Jasne. – o co mu może chodzić?

-I wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć prawda? – spytał

– No tak.

– Więc chcesz mi coś powiedzieć?

– Chyba nie?

– Na pewno?

– Yy tak.

– Dlaczego okłamujesz swojego ojca? Wiemy, że Annabeth jest w ciąży – Jakby znikąd przy nas pojawiła się Atena.

– Proszę? – próbowałem  udawać głupiego. Ale ja nie umiem kłamać.

– Nie bądź głupi. Jesteśmy bogami wiemy i widzimy wszystko co chcemy! – krzyknął  Posejdon.

– Ale… – nie dali mi nawet dokończyć.  Teraz kłócili się między sobą. Po jakiś pięciu minutach, gdy zacząłem się wycofywać zwrócili na mnie uwagę.

– Jeszcze nie skończyliśmy! – Atena szarpnęła mnie za ramie. Takiej siły to się po niej nie spodziewałam.

– Właśnie, że skończyliście – Afrodyta stała w drzwiach, a jej oczy ciskały pioruny. Posejdon i Atena spojrzeli na nią.

– A ty co masz niby do gadania? – spytał tata.

– Dużo! I w tej chwili na Olimp bez gadania! – rozkazała.

– Dobra niech ci będzie. Ale pamiętaj Perseuszu Jacksonie, nie dopuszczę by wasz ślub się odbył – z tymi słowami na ustach Atena zniknęła. Posejdon poczekał jeszcze chwilę i przyglądał mi się uważnie po czym też zniknął. A ja stałem tam i nie mogłem uwierzyć w to co się stało.