Mroczna Rodzinka (3)

NIENAWIDZĘ MEJ MATKI

.

To był najdziwniejszy sen w moim cały życiu. Siedziałam w jakimś samochodzie. Byłam na tylnym siedzeniu w siedzonku dla dzieci. Trzymałam w ręku czarną grzechotkę z czaszkami w środku i widocznie byłam nią zachwycona, cały czas ją grzechotałam. Może miałam jakieś 3 latka, ubrana w czarną słodziutką sukieneczkę. Miałam średniej długości włosy koloru czarnego, były związane w warkoczyki i w czarne wstążki. Byłam słodziutkim maluchem. Na przednim siedzeniu siedziała parka dorosłych ludzi. Za kierownicą siedział wysoki mężczyzna o czarnych włosach, krótkich. Był do mnie tyłem więc za dużo nie zobaczyłam, tylko tyle, że był ubrany w smoking. Kiedy spojrzałam na kobietę ona akurat na mnie spojrzała. Była przepiękna. Była jak bogini. Jej czarne włosy były rozpostarte na ramionach. Czarne i błyszczące księżycowym blaskiem. Jej oczy były dziwne, ale przyciągały wzrok każdego. Były takie inne od innych. Jedno oko było czerwone, a drugie fioletowo-czarne. Usta były pełne i pomalowane czerwono-krwistą szminką. Uśmiechała się do mnie. Ten jej uśmiech pocieszał mnie i to tak bardzo, że śmiałam się jak do reklamy pieluszek dla dzieci. Potem odwróciła się do kierowcy i cmoknęła go w policzek.

-Coraz piękniejsze jest to życie – Powiedział mężczyzna nadal nie odwracając się. Kobieta się zaśmiała, ale nagle posmutniała.

-Niestety to się niedługo skończy

-Na razie nie musimy o tym gadać

-I tak kiedyś musimy o tym pogadać – powiedziała i położyła mu ręce na ramieniu – Wolałaby to mieć za sobą. Mężczyzna nagle posmutniał

-Jeśli musimy

-Tak musimy, Tony. Joenna jest już gotowa na to wyjście

-Ale ja nie jestem – powiedział stanowczym tonem

-Myślisz, że ja jestem, wiedziałeś na co się szykujesz gdy ci powiedziałam prawdę o sobie

-Ale czemu nie miałbym się z nią widywać?

-To dla jej dobra, jesteś wyjątkowym człowiekiem i jednocześnie wielkim zagrożeniem dla niej

-A ten obóz dla takich jak ona? Nie moglibyśmy ją tam zabrać

-Tam jest narażona na jeszcze większe bezpieczeństwo, zrozum to jest dla jej dobra

-Ale po tym jak ją oddamy to już się nigdy nie zobaczymy?

-Wiesz, że to niemożliwe, nie byłoby to możliwe.

Mężczyzna westchnął

-Ile mnie, tobie i Joennie zostało czasu?

-Tydzień

-Tylko?

-Aż, uwierz mi, tak bardzo bym chciała z wami zostać ale to zbyt…

-Niebezpieczne, tyle razy mi to powtarzałaś

-Więc rozumiesz, że to naprawdę ważne, taki jest los bogini

-Chcę żebyś coś wiedziała

-Co?

-Zawszę będę cię kochał, i będę kochał naszą córkę.

Kobiecie w oku kręciła się łza.

-Ja was tak samo.

Po tym wyznaniu pocałowała go. Kobieta po pocałunku spojrzała na mnie.

-Joeena – wypowiedziała moje imię z tak miłością w głosie

Mężczyzna zaparkował. Już zaczął obracać głowę w moim kierunku, ale nagle sceneria wyparowała. Teraz byłam w pustce. W ciemnym pomieszczeniu nie było nikogo oprócz mnie. Stałam tam, kompletnie sama. Nagle z ciemności wyłoniła się ta kobieta, która była przed chwilą. Było ubrana w czarną suknie, lśniącą blaskiem księżyca.

-Joeena, moja kochana Joeena – powiedziała kobieta podchodząc do mnie, już wyciągała ręce w moją stronę gdy ja się odezwałam

-Nie dotykaj mnie! – wydarłam się na całe gardło. Jak mogła bym się w ogóle do niej przyznawać po tym jak mnie zostawiła

-Czemu? – widać jakoś ją zraniłam, miała minę pełną smutku

-Czemu!? Czemu!? Ty się jeszcze pytasz – poczułam jak łzy napływają mi do oczu, ale próbowałam je powstrzymać – Zostawiłaś mnie! Zostawiłaś mnie na pastwę losu! Nie miałam nikogo! Całe życie uczyłam się jak bez was żyć!

-Zrozum, że to było konieczne – wycedziła spokojnym i pełnym żalu głosem

-Konieczne!? Niby to czemu!?

-Nie zrozumiała byś tego

-Nie zrozumiała bym!? To ty nie rozumiesz jak mnie raniłaś! Całe życie pytałam kiedy mama lub tata po mnie przyjdą! Całe wakacje patrzyłam jak rodzice zabierali swoje dzieci na wakacje, a ja zostawałam w tej przeklętej szkole! Nie chcę cię znać! Wynoś się stąd! Zostaw mnie w spokoju! Nie chcę cię już widzieć!

Teraz poczułam, że łzy spływają mi po twarzy. Całe masy. Nienawidziłam jej za to, że mnie zraniła. Czego ona w ogóle ode mnie chciała? Przez nią nigdy nie poznałam taty i innej części rodziny. Teraz ona patrzyła na mnie jak na skazańca.

-Kim ty w ogóle jesteś!?- chyba miałam prawo o to zapytać i wiedzieć

Kobieta, a raczej moja matka spojrzała na mnie błagalnymi oczyma. Zobaczyłam, że po jej prawym policzku spłynęła łza. Ta łza była chyba najjaśniejszą rzeczą w tej ciemności

-Jestem Hekate – powiedziała i klasnęła w ręce i jakby ciemność rozbłysnęłam

Obudziłam się, ale już nie byłam na boisku czy w swoim pokoju. Leżałam na jakimś łóżku. Byłam w pomieszczeniu pełnym światła słonecznego. Strasznie ręka mnie piekła, ale czułam niebiański smak w ustach. Jakby smak koktajlu owocowego jaki piłam tylko w wakacje gdy wyjeżdżałam nad morze. Uśmierzał pieczenie w ręce. Otworzyłam szerzej oczy. Nade mną widziałam tylko jakąś zasłonę. Obróciłam głowę w bok. Obok tego gdzie leżałam był stoliczek nocny. Była na nim moja książka, bandaże, jakaś miska trochę ubrudzona krwią i jakiś słoik z zieloną cieczą.Próbowałam wstać na łóżku. Gdzie ja do cholery byłam? Obejrzałam się jeszcze raz. Na przeciwko mojego łóżka leżał jakiś poturbowany 14-latek. Co to znaczy? Zaczęłam się niepokoić. Kiedy próbowałam wstać, poczułam, że się chwieję jak pijana. W ustach miałam jakąś rurkę, z której leciał ten niebiański smak. Wyjęłam go szybko i znów podjęłam próbę wstania z łóżka. Akurat gdy tak wstawałam koło mojego łóżka przechodził wysoki na jakieś 1,70 chłopak o blond włosach. Widocznie zauważył, że się chwieję więc szybko do mnie podskoczył i pomógł mi się utrzymać. Gdy tak mnie trzymał mogłam dokładniej obaczyć go. Miał błękitne oczy, jakby odcienia mody mineralnej, jego włosy pobłyskiwały w świetle. Gdy tak mnie trzymał, ukazał przy tym rząd białych jak śnieg zębów. Nigdy nie chciałabym tak powiedzieć, ale to było mega ciacho!

-Wszystko w porządku? – zapytał swoim anielskim głosem i z troską

–Gdzie ja u licha jestem? – powiedziałam jak pomagał mi usiądź na łóżku

-Gdzie? W najlepszym miejscu na świecie. W obozie dla pół krwi czyli pół bogów, ty jesteś herosem

-Co?