Inna heroska (3)

Najpierw udałam się do domku Ateny. Powitała mnie tam miła dziewczyna. Nazywała się Bridget Ellison i ma 16 lat. Przedstawiła mi wszystkich współlokatorów i pokazała wolne łóżko. Wszyscy byli troszkę poważni, ale nie z przesadą. Czułam się tu dosłownie jak u siebie. Może domek Posejdona spodoba mi się równie mocno, ale jak na razie delektowałam się chwilami spędzonymi tutaj. Poza grupową najbardziej polubiłam 14-letniego chłopaka, który miał na imię Richard Holly i jeszcze jedną dziewczynę: 13-letnią Mary Lindie. Nie znałam ich dłużej niż te kilka minut, ale sprawiali bardzo dobre pierwsze wrażenie. I robili to szczerze, a nie dlatego, że wiedzieli kim są moi rodzice. Stwierdziłam, że w tym domku zawsze będę mogła się z kimś skonsultować na temat moich prac itp. Chyba mieszkanie w tym miejscu obozu będzie dla mnie czymś wspaniałym, wręcz zaszczytem. Tym bardziej, że jestem najmłodsza…

Później przyszła pora na odwiedzenie domku Posejdona. Powitał mnie wesoły chłopak: James Edams. Ma tak jak grupowa Ateny 16 lat. W tym domku ludzie byli naprawdę wyluzowani, przypominali nawet trochę domek Hermesa. Śmiałam się wniebogłosy, nie byłam ani trochę spięta. Nie wiem, czy to zaleta, ale choć w tym domku spędziłam mniej czasu, niż u Ateny, to odniosłam wrażenie, że z tego domku znam wszystkich. Grupowy jest super, a poza tym lubię Ann Lars. Jest po mnie najmłodsza, ma zaledwie 11 lat.

Po zastanowieniu stwierdziłam, że spać itd. chcę w domku Ateny, a jeść z Posejdonem (to znaczy jego dziećmi). Spytałam się Chejrona, czy mogę tak zrobić, a on był tym pomysłem wyraźnie zachwycony.

John był w siódmym niebie. Jednakże rodzice nie mogli zostać na posiłku (bo wypadałoby wtedy, żeby siedli przy stołach swoich domków, czego chcieli uniknąć).

Pożegnali mnie i Chejrona. I już byli w drodze do domu.

Czas na obiad. Jak obiecałam, siadłam z domkiem Posejdona. Atmosfera była taka sama jak wcześniej. Nie licząc domku Hermesa, byliśmy najweselszym i najgłośniejszym stolikiem. A teraz było ich naprawdę dużo. Mój tata w końcu chciał, żeby pomniejsze bóstwa miały domki i stoliki na Obozie Herosów. Ale po obiedzie zdarzyło się coś nieprzyjemnego. Podeszła do mnie jakaś dziewczyna i oznajmiła:

-Cześć. Jestem córką Hekate. Nazywam się Sara Gwen. A ty jesteś Jackson, prawda?

No tak. Zaczęło się. Cecha rozpoznawcza: córka nie boga tylko PERCY’EGO JACKSONA. Poza moim przyrodnim rodzeństwem wszyscy mają się tak do mnie zwracać?

-Tak, ale ludzie mówią do mnie nie po nazwisku – warknęłam.

Dziewczyna wiedziała, że mogę wykazać się dużymi zdolnościami, więc zapytała grzeczniej:

– A to ty jesteś tą inną heroską z przepowiedni?

Zatkało mnie. Jaka inna heroska? OK, wyróżniam się wśród herosów, to fakt. Ale nazywać mnie w ten sposób? Nie, dziękuję. I jaka znowu przepowiednia?! To działka mojego taty!

– Nie wiem nic o żadnej przepowiedni.

Dziewczyna odeszła zawiedziona. A ja chyba wiedziałam gdzie się udać. Nogi poniosły mnie Prosto do Wielkiego Domu. Zgodnie z moimi przypuszczeniami, zastałam tam Chejrona. Centaur czytał gazetę. Za czasów moich rodziców był to częsty widok, ale teraz podobno rzadko kiedy to mu się zdarzało. W każdym razie spytałam go wprost:

– Chejronie, czy ostatnio Wyrocznia przepowiedziała coś?

Nauczyciel lekko pobladł. Złożył starannie gazetę i niby obojętnie powiedział:

– A dlaczego pytasz?

-Bo przed chwilą, jak wracałam z obiadu, jakaś córka Hekate podchodzi do mnie i pyta ,,A to ty jesteś tą inną heroską z przepowiedni?”?

-Jak się nazywała ta osoba?

-Sara Gwen. Ale nie przyszłam tu po to, żeby na nią skarżyć. Chejronie możesz odpowiedzieć na moje pytanie?

Centaur odpowiedział po chwili milczenia:

-Owszem, jeszcze wczoraj Wyrocznia złożyła nam nowe proroctwo. Jednak jest ono jak zawsze niejasne i nie robimy nic w jego kierunku. Znasz z pewnością wielką przepowiednię. Nie mogliśmy nic z nią zrobić. Przysięga nie działała jak zapewne zauważyłaś. Z tą przepowiednią jest podobnie.

-A mogę dowiedzieć się jak ona brzmi?

-Obawiam się, że nie. Nie jesteś grupową żadnego domku, a tylko im przysługuje to prawo.

-Ale to nie fair! Ja nawet nie mam szansy zostać grupową! Proszę, zrób wyjątek Chejronie!

Bogowie, błagam niech się zgodzi!

No i bogowie wysłuchali. Nawet zrobili więcej.

Przed nami pojawiła się Atena we własnej osobie. Każde z nas od razu ją poznało. Bogini przemówiła do centaura:

– Chejronie, przecież wiesz, że proroctwo ma dla dziewczyny szczególne znaczenie. Chcesz żałować swojego wyboru? Albo postąpić tak jak z jej ojcem? Wydać mu wszystko później? Obu wyborów później żałowałeś. Ucz się na błędach.

I nas zostawiła. Nie wiem czy była tu dłużej niż minutę.

Ale wiem, że z delikatną pogardą wypowiedziała słowo ,,z jej ojcem”.

Chejrona najwyraźniej przybiła wizyta bogini mądrości. Potem rzekł:

– W takim razie nie mam wyjścia. Muszę ci wydać słowa przepowiedni. A brzmi ona tak:

,,Inna heroska niedługo w to miejsce przybędzie,

Wielkiej Przepowiedni ważny bohater,

Jak jej przodków, los łatwy nie będzie,

Tylko trudów doświadczy w tym świecie,

Jej życie od tej wyprawy zależy,

Śmierć zwycięży, bądź wreszcie,

Szczęście się dla niej znajdzie,

I przyszłość niewiadomą jej będzie „