Dalsze przygody Annabeth i Percyego (7)

Lecieliśmy już od dwóch godzin. Mroczny i jego bracia byli zmęczeni, więc zatrzmaliśmy się w jakimś małym miasteczku.

– co robimy?? – zapytałem

– jestem głodny – westchnął Grover

– ja też – powiedziałem razem z Annabeth. Uśmiechnąłem się do niej.

– Tyson też jest głodny- powiedziałem ze śmiechem. Mój brat usiadł właśnie na jakimś głazie i próbował zjeść trochę trawy.

– może znajdziemy jakiś bar ?? – zapytałem

– z pysznymi tortillami – mruknął Grover

– nie mam pieniędzy. Tylko złote drachmy – powiedziała cicho Annabeth

– nie szkodzi. Postawię ci – powiedziałem do niej z uśmiechem

Przez parę minut szukaliśmy jakiejś knajpy. Mroczny został przy głazie razem z braćmi. Obiecałem im przynieś coś do jedzenia. Po chwili dotarliśmy do jakiegoś baru.

– McDonald !! – powiedział uradowany Grover

– co?? – powiedzieli razem Ann i Tyson

– taka knajpa z hamburgerami , colą Itp.

– Super – powiedziała moja dziewczyna

Usiedliśmy przy stoliku. Po jednej stronie ja i Annabeth, po drugiej Grover i Tyson.

– co chcesz?? – zapytałem Ann

– to co ty – uśmiechnęła się

Zamówiłem nam dużą colę, hamburgery i frytki. A później lody waniliowe. Czułem ogromną ulgę. Od dawna czegoś takiego nie jadłem. Po godzinie wyszliśmy z McDonalda. Grover niósł hamburgery i colę dla Mrocznego.

Nagle coś złapało Ann za szyję. Potem dorwało mnie i Grovera. Na końcu Tysona. Upadliśmy na ziemię.

– to Ofion!!! Uważajcie!!! To coś nie może was ukąsić – powiedziała i założyła swoją czapkę niewidkę.

Przywołałem wodę ze strumyka i uderzyłem nią w węża. Zasyczał ze złości. Chciał się na mnie rzucić, ale jakaś niewidzialna broń cisnęła go w brzuch. To była Ann. Od zamachu na potwora spadła jej czapka i upadła na ziemię.

Potwór swoją głową tak uderzył  w Annabeth, że upadła.

– NIE!! – krzyknąłem kiedy potwór chciał ukąsić Annabeth . Odepchnąłem Annabeth w ostatnim momencie. Potwór ukąsił mnie w nogę. Czułem ogień w całym ciele. Zemdlałem.
Powoli się przebudzałem. Postanowiłem nie otwierać jeszcze oczu. Usłyszałem płacz Annabeth.

– A co jeśli z tego nie wyjdzie? To będzie moja wina

– nie mów tak – powiedział Grover –  Na pewno z tego wyjdzie.

Ann do mnie podeszła. Pocałowała mnie w policzek.

– Kocham cię – szepnęła mi do ucha

– pocałuj mnie jeszcze raz – powiedziałem cicho i otworzyłem oczy

– Percy!! – krzyknęła Ann i rzuciła mi się na szyję – czemu to zrobiłeś?

– bo nie zniósłbym  gdyby coś ci się stało  – powiedziałem i pocałowałem ją

– dobrze cię znowu widzieć żywego – powiedział Grovet – to cud, że żyjesz.

– Czemu mam mokre ubrania? – zapytałem

– Wrzuciliśmy Percyego do wody!! – powiedział Tyson

– Co?? – powiedziałem

– żebyś się wyleczył – powiedziała moja dziewczyna

– Idziemy do Mrocznego i jego braci – powiedziałem