Córka Posejdona (2)

Pierwszy odezwał się Chejron:

– Miło mi cię znów powitać na obozie Violet.

Pan D. wytarł już colę ze swojego dresu i powiedział:

-Ach tak. Witam cię kuzyneczko. Widzę, że znów zawitałaś w nasze skromne progi.

Dziewczyna przewróciła z zażenowaniem oczami. Pstryknęła palcami i przed Dionizosem pojawił się talerz obranych winogron. Skutecznie go to uciszyło. Szczęki wszystkim opadły. Nawet Polluks nie potrafił zrobić czegoś takiego.

– Chejronie moglibyśmy porozmawiać w Wielkim Domu? – zapytała dziewczyna

– Oczywiście- odrzekł centaur- A wy wracajcie do swoich spraw.

Posłusznie udałem się do domku. Usiadłem na łóżku i myślałem o tej tajemniczej dziewczynie. Nagle drzwi się otworzyły i stanęła w nich Violet. Na mój widok jej usta przybrały kształt idealnego koła. Szybko się jednak opamiętała, położyła walizki na podłodze i wyciągnęła do mnie rękę:

– Cześć! Ty pewnie jesteś Percy Jackson. Ja nazywam się Violet Coral.

-Hej.-odpowiedziałem- Ty jesteś córką Posejdona?

– Tak i Demeter.

– Co?!- zdziwiłem się- To ty nie powinnaś być jakąś boginią czy coś w tym rodzaju?

– Teoretycznie powinnam. Zaraz ci wszystko wyjaśnię. Dzieci dwojga bogów mogą być herosami lub pomniejszymi bóstwami. Zaraz po urodzeniu należy wypowiedzieć czy chce się aby dziecko było bogiem czy nie. Potem trzeba nadać imię i pocałować dziecko w czoło. Gdy Herakles dowiedział się o tym, że się narodziłam , przybiegł (a on naprawdę szybko biega) i wykonał to wszystko. To on zgotował mi los heroski. Tato się wściekł. Długo gonił Heraklesa, aż w końcu poszedł na skargę do Zeusa. Ten wymyślił swemu synowi jakąś karę. Ale bogom zrobiło się mnie żal. Dlatego każdy przekazał mi cząstkę swojej mocy. Teraz rozumiesz?

-Tak- powiedziałem- To znaczy, że  będziesz tu mieszkać?

– No, a co myślałeś? Ale nie przejmuj się.- pstryknęła palcami i jej łóżko otoczył parawan.

Nagle do środka wpadła Annabeth

– Hejka Violet. Percy, Chejron wysyła nas na misję.

-Idę z wami- powiedziała Violet