Dalsze przygody Annabeth i Percyego (5)

Czułem, że od paru dni zaniedbuje Grovera. Powinienem szykować się już do misji, ale postanowiłem się z nim gdzieś przejść. Poszedłem go poszukać. Siedział właśnie nad jeziorem i grał na swoich piszczałkach.

– cześć Grover. Co robisz?? – zapytałem.

– cześć Percy. Uczę się nowej melodii – powiedział.

– Jak się czujesz? – zapytałem.

– od niedawna rzadko spędzamy czas – powiedział.

– przepraszam Grover – powiedziałem – może przejdziemy się gdzieś?? – Niedaleko otworzyli nowy bar z tortillami – powiedziałem

– naprawdę?? – zapytał – jasne, z chęcią pójdę

Poszliśmy więc długą ścieżką wiodącą przez las. Nagle usłyszałem syk za plecami.

– znów te podziemne skorpiony !!! – jęknął Grover

Po chwili zastanowienia rzuciłem się na skorpiona z Orkanem. Uderzyłem mieczem w potwora, ale miecz tylko odbił się od niego. Przywołałem całą wodę z pobliskiego jeziorka i uderzyłem nią w skorpiona. Ten z sykiem odleciał parę metrów do tyłu. Jednak po paru sekundach błyskawicznie do mnie podszedł i wbił mi w skórę jad. Moja skóra była pełna małych, ostrych szpilek. Po chwili zemdlałem.

Obudziłem się i poczułem nektar i ambrozję w ustach. Nade mną stała Annabeth.

– nic ci nie jest? – zapytała przerażona

– nie martw się – próbowałem się uśmiechnąć

– czemu zawsze to musisz być ty?? – zapytała

– zadaję sobie to pytanie od pięciu lat – powiedziałem

– jutro wyruszamy na misję – powiedziała – muszę iść się spakować

– pa. Kocham cię – powiedziałem i pocałowałem ją

Poszedłem w ślady Ann i zacząłem się pakować. Wziąłem ze sobą Orkan, woreczek złotych drachm (dostałem sporo od taty na urodziny), trochę ludzkich monet, ubrania na zmianę i telefon. Następnie położyłem się spać.

Miałem bardzo dziwny sen. Nademną stali zmarli, a na ich czele Nico Di Angelo. Był przerażony i brudny. Po jego czole spływała krew.

– czego chcesz!!! – wrzasnął – weź mnie, a nie je!!! – powiedział

– wezmę waszą całą trójkę synu Hadesa – odezwał się z ciemności przerażający głos.

Obok Nica stała jakaś dziewczyna w jego wieku.  Miała złote włosy i błękitne oczy. Pomyślałem, że to pewnie jego dziewczyna. Obok nieznajomej stała Bianca Di Angelo. Potwór zamachnął się szczypcami na nieznajomą.

– Nie!!! Izy!!!

Obudziłem się z przerażeniem. Nagle usłyszałem pukanie do drzwi. Nadal przestraszony otworzyłem drzwi. W drzwiach strała Annabeth. Miała na sobie błękitną sukienkę do kolan. Wyglądała ślicznie.

– może się przejdziemy?? – powiedziała z uśmiechem

– jasne – powiedziałem

– znowu mówiłeś przez sen – powiedziała. Mimo woli zarumieniłem się.

– O czym mówiłem  ?? – zapytałem.

– Mówiłeś coś o Nico i o jakieś Izy… kto to Izy?? – zapytała ze zdziwieniem

– dziewczyna Nica – powiedziałem

– co ??? Percy…. co ci się śniło ??

Opowiedziałem jej mój sen.

– Nico i Bianca mają kłopoty ! – powiedziałem

– a więc mamy kolejną misję. Musimy mu pomóc – powiedziała Ann.

– Jutro – mruknąłem i pocałowałem ją