Izabella (8)

Rozdział 8: Głupie błędy i ich naprawianie

-Nie jesteś siostrą Nico! Ona nie żyje!

-Ja jestem duchem. Tato mnie wypuścił  żebym pilnowała Nico. On nie chce żeby mu się stała krzywda. Nico nie może wiedzieć o mnie. Wtedy też by chciał  umrzeć.

-Muszę ci przypomnieć, że już umiera!

-Tak, bo musiałaś otworzyć  ten głupi medalion! To go zabija!- nagle zaczęła się na mnie wydzierać

-Ratowałam mu życie! Skorpion go atakował. Co miałam zrobić?

-Zostawić go w spokoju! Gdyby nie ty to by nic się nie stało!

-To nie moja wina!- dobra koniec agresji, trzeba mu pomóc- Musimy mu pomóc, co można zrobić?

-Nic, próbowałam go obudzić,  ale on nie jest nie przytomny. On jest…

-Martwy?

-Nie, gorzej. Jest pomiędzy życiem, a śmiercią. On jeszcze nie umarł, ale już nic nie można zrobić. Fala była za silna. Użyłaś niewłaściwych słów. On jeszcze w nim jest, rozwala go od środka. Najpierw boską część, potem człowieczą.

-Gdzie jest teraz fala?

-Jeszcze na boskiej.

-A co jeśli ją wchłonę?

-Nie będzie już herosem, ale będzie żył. To zbyt niebezpieczne. Fala może zniszczyć ciebie.

-Ale co jeśli przeniosę ją  do medalionu?

-Nie wiem czy będzie chciał  ją  z powrotem… gdyby ją chciał to by już dawno ją zabrał.

-Ale jeśli się uda. Jeśli przyjmie? To…

-I tak za mało. To w 60% może się  nie udać.

-Ale w 40% może.

-To za duże ryzyko! Jedyna opcja to żeby ktoś mu oddał swoją boską część. Ale to może być tylko bóg. Nie heros.

-Jakiś bóg ma mu dać nieśmiertelność?

-Tak

-To może Hades?

-Może, zapytam się.- i zniknęła, po chwili przyniosła dużą szklaną kulę.

-To dar od Hadesa, boska nieśmiertelność.

-To świetnie!

-Nie dla ciebie, on będzie bogiem, będzie na Olimpie. Możesz go już nie zobaczyć.

-Ale będzie żył?

-Tak

– To zgoda, nie ważne czy będzie tu czy na Olimpie. Ważne, że nie będę resztę życia żyła z wyrzutem sumienia, że go zabiłam.

-To się z nim pożegnaj- mówiąc to położyła kulę na jego piersi. Złote światło ogarnęło cały pokuj. Nico zaczął odlatywać w górę. Już nigdy go nie zobaczę…

-Do zobaczenia Nico. Mam nadzieję,  że się jeszcze spotkamy.- szepnęłam