Kontynuacja Spiżowego smoka (Prolog)

Siedzieliśmy sobie z Beckendorfem w więzieniu jakieś pół godziny po tym, jak Annabeth wraz z Sileną poszły dalej walczyć. Pomyślałem sobie, że przecież możemy wyjść z więzienia bo jesteśmy ranni. Chejron na pewno nic nie powie.

– Beckendorf.

– Co?

– Wychodzimy – powiedziałem stanowczo.

– Percy, siedzimy w więzieniu. Z niego nie można od tak wyjść. Trzeba zaczekać do końca gry.

– Nie chce mi się dłużej czekać. Pewnie już bitwa się skończyła.

– Nie jestem do końca przekonany.

– Spoko wodza. Chejron nic nie powie. Jesteśmy przecież ranni.

– Fakt. Mi też się nie uśmiecha dłużej czekać. Pewnie sobie świętują zwycięstwo bez nas.

– Sam widzisz, że głupotą byłoby dłużej czekać.

Wstaliśmy, otrzepaliśmy się z ziemi i poszliśmy w kierunku Wielkiego Domu. O dziwo nikogo tam nie było, ani wokoło domków. Nagle Beckendorf nadstawił ucha i szepnął:

– Cicho! Coś słyszę.

Rzeczywiście, było słychać stłumione krzyki od strony jeziora. Po krzykach mogliśmy sądzić, że to odgłosy walczących w bitwie. Pełni obaw, jak najszybciej pobiegliśmy w stronę niepokojących dźwięków. Po pewnym czasie zauważyliśmy coś błyskającego pośród drzew. Teraz byliśmy przekonani. Coś działo się na plaży. Gdy dobiegliśmy na wzgórze z którego był dobry widok na jezioro, oniemieliśmy.

CDN