– Hej, pomożesz mi?? Spojrzałam w górę. Na przydrożnym dębie siedział mały kot. – Nie wiem, jak się schodzi!!! – Poczekaj chwilę – mruknęłam.
Część 2 – J-jak to? – odezwała się zdziwiona Bree. Nagle poczuła zawroty głowy. – Przecież to był tylko sen. – Drogie dziecko – uśmiechnął się Chejron. – Przecież jesteś
Lubisz pisać i masz nam do opowiedzenia jakąś fantastyczną przygodę?
Dodaj swój wpisII: Clarisse Pan D. mruknął: – Chyba będzie trzeba wybudować nowy domek. – Moje potomstwo załatwi sprawę – rozległ się gruby głos.
3. Droga dedukcji Spędziłem nad zdjęciami Agnes kilka minut. Bałem się, że mama zaraz wjedzie na strych i mnie przyłapie. Nie chciałem mieć z nią żadnej konfrontacji, bo i tak
Zaprowadził mnie na dość dużą polanę z krótko obciętą trawą. Podał mi zbroję i, na szczęście, pomógł mi ją założyć. Dostałam również łuk. Ot, zwykły łuk, z którego miałam nauczyć
Patrzyłam na nią ze złością, ale i z rozpaczą. Łzy spływały mi po policzkach, czułam się niczym człowiek uwięziony w rwącej rzece. Carmen najwidoczniej nie chciała patrzeć mi w oczy,
Rozdział 8 Od razu poszłam do mojego domku i zaczęłam pracę nad tym. Wtedy weszła Anna, trzymając jakieś strzępki materiału. – Co robisz? – zapytała Anna. – Projekt mojej nowej
Weszli do baru i zamówili coś do jedzenia. Grover oczywiście tortillę. – O czym sobie konwersowałyście w samochodzie z za małymi felgami? – zapytał Percy, gdy przynieśli im napoje. –
