Mija dokładnie 48 dni odkąd moje włosy zostały spalone, no przynajmniej nie do końca. Kiedyś były do pasa, dziś ledwo zasłaniają moje uszy. Byłyby dłuższe, ale po przypalane końcówki wyglądają
Ultimum (5)
-Masz włosy jak ogień. – mówi jakiś chłopak, zapewne pacjent szpitala. Dotyka ich swoją ręką. Cofam się delikatnie. – Wiedziałaś o tym? -Jak ogień? – spoglądam na niego zaciekawiona. –
Ultimum (4)
-Powiedz a. Staram się, ale wychodzi mi tylko jakiś pisk. Strasznie wysoki pisk. Nic więcej.
Ultimum (3)
A a B b C c D d E e F f G g H h I i J j K k L l M m N n O o
Ultimum (2)
Wstaję. Tykanie zegara. Białe ściany. Białe łóżko. Biały stolik. Biała podłoga. Biały sufit. Kamerka.
Ultimum (1)
Zastanawialiście się kiedyś jak to jest być wciąż wyłączonym? Jak to jest być chorym psychicznie? Jak to jest zostać zamkniętym? Jak to jest być wiecznie obserwowanym? Powiem tylko, że nie
Ultimum (Prolog)
-Kto by pomyślał, że jest tu przez dziesięć lat? -Co my tu robimy? Zamiast tego razem z resztą dziewczyn mogłybyśmy być na łowach, a nie w psychiatryku.
Hi no shima (Epilog)
3 dni po mojej śmierci. Siedzę naprzeciwko Nica di Angelo, który właśnie rozdaje karty. Jestem świadoma, że zaraz przegram, ale trudno. Spoglądam w zestaw jaki dostałam. Uśmiech mimowolnie wkrada się
