Cześć! Wyjątkowo nie mam wiele do powiedzenia… Oprócz tego, że to wyjątkowo krótki rozdział, którego nie lubię (i nie mówię tego dlatego, żebyście mi słodzili, tylko serio go nie lubię!).
Komentarze pod ostatnim rozdziałem i nie tylko, można powiedzieć, że podsunęły mi pomysł napisania kilku słów o moim pisaniu. Z tych kilka słów zrobiło się 3,5 strony, ale jestem z
Lubisz pisać i masz nam do opowiedzenia jakąś fantastyczną przygodę?
Dodaj swój wpisJestem na wyjeździe, ale nie powstrzymuje mnie to od wstawienia tej pracy. Jestem z niej przeraźliwie dumna, szczególnie dlatego, że widać progres. Zastanawiałam się nad wystawieniem pracy z przed roku,
O gods! No i mamy koniec… Z jednej strony jestem szczęśliwa, a z drugiej jest mi smutno. Cieszę się, bo dzięki temu opku mogłam uciec od rzeczywistości. Dzięki Wam i
Cześć, Przepraszam za kolejną dłuższą przerwę, ale od początku wakacji nie miałam jak dostać się do komputera. A na telefonie niestety ciężko sprawdza się i poprawia teksty. :/ Ale mimo wszystkich
Thalia Grace jeszcze nigdy w życiu nie cieszyła się na widok chłopaka jak w tej właśnie chwili. Po krótkim spacerze i wyznaniach Reyny obie zjawiły się w umówionym miejscu
Hejo! Nie nie idzie mi pisanie zakończenia „Pamięć…”, przykro mi. Postaram się skończyć przynajmniej historię, a epilog dodam ewentualnie później. To jest coś nowego. Całkiem nowego dla mnie, bo to
Witam ponownie 😀 Tym razem trochę gorszy rozdział (przynajmniej moim zdaniem), ale przysięgam, że kolejny jest lepszy. Dziękuję wszystkim, którzy komentują, bo jak wszyscy mówią to porządny zastrzyk energii 😉
